UZAKLAR BOYU

Bir kahvenin hatrıyla tütüyoruz

sen ise üzerimdesin

dudaklarında nikotin

göğüslerinde ise derdeva bir tat kalmış

doyumsuzca sevişiyoruz

Bir haftada bin bir kavga gürültü

bir günde bir kopukluk

bir gecede ayrılık

gün doğuşuyla gelen barış güvercini

yeniden kavuşuyoruz

Tahriki tatbikat bir bakışla

öpmek doymaz ağzından kelimeler dökülüyor

gönlüme serpiyorsun tüm azizliğini

ve akşamına uzaklara karışıyorsun

Belki senin için yakın

benim için ufukları aşkın

yürümek bilmez bir mesafedir bu

Çünkü değil beklemek günleri

sesinden yoksun iken bile 

darma duman, çöktükçe çökercesine

senin seçtiğin şarkının bereketiyle

bir başıma, yapayalnız, gözlerinin hasretiyle

seni düşünerek tütüyorum

ve de kaldırıyorum başımı sisin içinden

tavana doğru dilekler dileyerek

istiyorum seni

SON ÇIRPINIŞLAR

Bir sorgu sual ile başlayan bir tutku

eşsiz kokunla tütmüş çarşaflar

ve de dört duvar içi yükselen müzik

Kim derdi? 

Bir uyanışla başlayan anılar

bir feraset ve nefretle son bulacak

Güvenini serzenişten sarkaç misali

kırdım ve de burktum ince ton yüreğini

ne dönüm, ne dönüşüm bıraktım sana

Mental sağlığımın kimyasıyla

sana yaşattım uyanışın nefretini

o an kusmak ve dağıtmak istedin

masumiyet kurbanı, canavar paravan suratımı

Ve hassas tenimde bıraktığın izler eşliğinde

bir daha göremeyeceğimi biliyorum

o şehvet tahribatı, defalarca tanıştığım suratını

gideceksin bu diyarlardan

Ve de döneceksin bir gün

ayak bastığın, çiçek açtığın vefalı topraklara

aklına bile gelmeyeceğim

gelirsem de hatırlamak istemeyeceksin

Ben ise yaptıklarımın mahçubiyetiyle

pişmanlığın bir başka meyvesini

sensizliğin esaretiyle yaşayacağım

Kim bilir?

kavrulacağım belki de

sensizliğin esareti

senin bıraktığın güzel anılar

ve de senin izlerini taşıyacağım

GELENEK BİLMEZ GÜVERCİN

Yaşadığım dünyada her zaman dört köşe vardır

benim için güneş parlamaz 

ve de tüm dünyam karanlıktır

Benim kurşun geçirmez pelerinim

ve de nefrete siper olmuş bir suratım var

nereye gidersem gideyim

başka yakalardan selam gönderiyorlar

bu yüzden edebim bozuktur

ne üslup bilirim

ne de terbiye

kalemim şahit

kağıdım tanıktır

Zamanında konuşurdu yumruklarım

birden bire sıvazlanırdı bir kehribar keski

sokak kızıla boyanır, dönerdi bir başka evin direği

belki mefta, belki kevgire

Senin ufkumu genişleten bir ilhamın var

bereket sütü emdiğim göğüslerin

ve de şehvetimi paravan eden dudakların

Ne yazıktır benim için

senin gibi tabuttan çıkma bir güzelliğe 

zorunda kalmak, açıklama yapmak

özgürlüğüm gibi kaybedeceğimi her şeyimi

birer birer

birden bire

Uluslar kuşatılacak

vatanım işgal edilecek

cadde bostan köklerimi arayacağım

tıpkı senin gibi

belki de kaybolacağım

Sanıyorum ki

parmaklarımı bir bir kıracaklar

ve uzatacaklar karaladığım defteri

Cengaverler kör kurşunu ateşleyecek

ve vuracaklar "Barış!" diye inleyen

özgürlük marşı cıvıldayan güvercinimi

Güvercin düşecek meydanın orta yerine

üçüncü sayfada, kenar köşeye

atacaklar bir manşet

ve yazılmayacak

bir başka şiir

bir başka kağıda

SOKAK MUHAREBESİ

İnsanlar nefret eder, tanımadan birbirini

nefret büyür ve doğuverir husümet

aynı topraklarda büyümüş insanlar

birden oluverir kanlı kinli

Karşılaşılan köşe bucak sokaklarda

kanın çekilir, düşünmezsin evi barkı

ne de sevdiğini

hürriyetin uzaklaşır ellerinden kaçarak

ve de sen olursun

adaleti sağlayan

çünkü yoktur senin için

ne kolluk, ne de kuvvetleri

Gezin üst noktasından

arpacağın tepesinden 

en öldürücü noktadan

seçersin hedefi

belki gözlerini kapatırsın

belki elin titremeden

çekersin tetiği

Artık karşındaki sana benzemez

onun da küçük bir dükkanı vardır

evde bekleyen dul bıraktığın karısı

köşe bucak gecekondu dairede 

ocakta yemeği tüten kutu kare bir bacası

Aklına bile gelmez

artık lazımdır senin yaşaman için

onun ölmesi

Barış ister üçüncü sayfalarda

isimsiz bir cengaverin şiiri

sonra tıkarlar onun da ağzına güvercini

bu yüzden edepsiz bilirler 

Anadolu ermişini

Savaşın biter, husümetin diner

ama oracıkta bitmez

sokaklar çatışır

temizler durur birbirini

ve de sürecektir

aynı topraklarda yaşayan

asırlar boyu süren

kanlı kinli manşetlerin kahramanı

kin, nefret ve de husümetin eseri

KALBEN YARALAMA

Yıldızlı gök kubbe altında yürüyorum

takriben bir gece yarısı

ve sokaklar boyu seni görüyorum

önce silüetin beliriyor

ve duyamadığım, doyamadığım

vakum yumuşağı saçların görünüyor

yıldızlı gök kubbe altında

bir gece yarısı

Sisli bulutların kapattığı güneş altında

zemheri mevsimin son aylarında

umursamaz tavırlarında kavruluyorum

ve zaman geçiyor, kayıp gidiyor

sürüklüyor beni uzak diyarlara

yine de dönüp arkama bakmıyorum

Önce uzak diyarlara ilk adımı atıyorum

uzanıyorum ıslık öttüren bozkırlara

ve de kurarken hayaller

dalıyorum oracıkta, sızıveriyorum

seninle kurduğum, kavuş bilmez alemlerden

özlem bitmez rüyalara

Akdeniz topraklarındayız

vücutlarımız toprağı delen bir kardelen gibi

boylu poslu kök salmış

bir o kadar bağlı, bir o kadar tutkun

ve de doyamıyorsun bana

Ve delicesine öpüyorum seni oracıkta

dudaklarımız sevişiyor

sen hiç olmadığın kadar ısınıyorsun

her dokunuşta şehveti tadıyorsun

öylesine savunmasız

ve de yarınlar yokmuşçasına sevişiyoruz

Şayet böyle bir rüyadan uyanılmaz

ölüm uykusuyla göreceğimi bilsem

ateşler içinde yanmayı yeğlerim

şayet ateşler içinde can vermek

sensizlik esareti altında kavrulmaktan 

daha fazla yakamaz canımı

"Kalben yaralama suçundan 

bir gün sende yargıılanacaksın

senin açtığın yara izinde

kor ettiğim ateşten yanan sigaram bilirkişi

ciğerlerim mağdur

bu satırlar şahidim olacak"

TAHRİKİ BEREKET

Gün ağardı, güneş yükseliyor

bir başka gün, yeni bir filize kucak açıyor

ve de sen, sen ki 

şüphesiz günümün şaibesi

takıyorsun yine 

baştan çıkartan maskeni

Cam gözlü kalbini dışa açıp

sömürüyorsun gri gökyüzü gibi

sıkıntılı bozkırlarda

teker teker, tüm hislerimi

Önce yalpalı, eski topraklarda

okşuyorsun yüreğimi

tüm çıplaklığıyla

ve de yürürlüğe giriyor 

tekrardan sevişlerin uğruna

kutsallaşmış tahriki bereket

ve bitmek bilmiyor

kopuyor oracıkta

ansızın bir kavga kıyamet

hüznün yerini küslük

küslüğün yerini özlem alıyor

Kavga kıyamet bitiyor

gün yine ağarıyor

dibe çöktüğü gibi

yine yükseliyor güneş

aniden zirveye

Ve ben bereket sütü göğüslerinde

pelteleşmiş ağzımı toplayamıyorum

güceniyorum, konuşamıyorum

sadece gülüyorum

Şayet bizler

yarınlar yokmuşçasına yaşarken

sorgu suale tutulunca

savunmak üzere yine kahkahalar eşiğinde

gülmez miydik?

Şayet bizler ki

sırtımız her döndüğümüzde birbirimize

ihanetin keskin sapından tutup

ayrılığın sivri ucunu saplamak yerine 

sırt sırta verip

yine gülemez miydik?

ŞAYET

"Sayın Tanrı'ya kalırsa

seninle sevişmek günahtır

daha neler?"

Şayet seninle yan yana 

tek bir bakış esasında

sevişmek tekrardan yürürlüğe giriyor

Ses seda etmiyorum

saklıyorum seni insanlardan

kimselere bahsetmiyorum

üstüme sinen kokun tüterken

kimselere anlatamıyorum

Şayet senden bahsetmenin 

tam sırası geliyor

meydanın tam ortasında

susuyorum ve de yürüyorum

arkama bakmadan

Çünkü biliyorum biriciğim

senden bahsedince

yargı zinciri asacak kollarımı

vuracak her biri sırayla

önce karnıma, sonra suratıma

kıvranacağım acıdan

ve de senin uğruna

Şayet ben korkmazdım senin yanında

kaçmaz savaşırdım, düşünmeden konuşurdum

şimdilirde kaçışlara kaldım, kaçıyorum

hürriyetin süt beyaz maviliği misali

firar ediyorum beni hapsettikleri 

nefret mahzenlerinden

Şimdiler farklı, sen yoksun

sensizliğin esareti altında

bir sigarada kavruluyorum

bin bir dumana boğuyorum

ve de boyuyorum kül rengi duvarları

Şayet senle duvarlara boya çarpmak vardı

oturulan mezarlıkta merasim etmek

ve de olmak vardı dudak dudağa

göğüslerinden bereket sütü emercesine tutkun

uğramak vardı sevilesi suratındaki yenilgiye

sensizliğin esaretinde, bir o kadar bozgun

SIRRA KADEM

Şayet her şiir içeriyordu

tanımadık suratların ailecek bir resmini

mahçubiyetini gizleyemiyor

yüzündeki yılların izleri

Kör Ali'nin şafağında bahsetmiştim

sürgüne tefe konduğumuz gurbet yolunda

ne denli azap getiren bürokrasinin

kana susamışların siyasetinden geçtiğinden

bahsetmiştim baba

Ağır Ceza Mahkemesi

kapalı duruşma

bir sanık, onlarca tanık

yüzlerce mağdur var

fakat sen yıllarca süren kovalamaya

kulak asmadan, arkana bakmadan

tek bir kelam ediyorsun

"Ben sustukça yaşayacaksınız evlatlarım"

Korkuyorum patron

yıllar süren bu koşuşturma sonunda

karar bağlanacak ve sen yakalanacaksın

koca koca adamlar yine gelecek

bizler uğruna susacaksın

ya da susturmaya yeltenecekler

belki de yalanlar eşliğinde

kaçmaya devam edeceğiz

Ama gözün arkada kalmasın

sır tutmayı senden öğrendim

ve senden öğrendim

zorunda kalırsam

canımı müdafaa etmem gerektiğini 

yine senden öğrendim

bazen bir bilgiye sahip olmanın

özgürlüğünü tehdit edip

seni ölü bir adam yapacağını

Bu yüzden yetiştirildim 

sen tarafından

şiddetle iç içe

ve de saklanarak

kendi kapalı kutumda

karanlığın ininde

AYRILMIŞLARIN ÖYKÜSÜ

Başakşehir'de gezdim teninde

tüm çıplaklığıyla, tane tane dokunuverdim

Kayaşehir'de seyre daldım gözlerini

tüm bereketiyle, tutuluverdim

Sen ki

sulu öpüşlerin yargıcısın

tutkusal şehvetin ta kendisi

dudaklarımın işlediği en ihtişamlı parçasın

Bereket sütü diyorum

tüm güzelliğiyle, göğüslerini

benim kadar kimse değerlendiremez

Doğu Trakya

senden laf açmanın tam sırası

kalabalık parklarda, sahnelerde 

hatta meydanın tam ortası

özgürlüğün marşını söylerken

sen kokan hayaller kurmanın

en güzel anları

Bizler, sen ve ben

sanıyoruz ya

millete devran tutmuş

geceyi gün eden aşkımızı

kimsenin bilmeyeceğini

Görecekler, duyacaklar 

ve de yargılayacaklar bizi

Şayet, gizlemek mümkün değil

sarkaçlar boyu sallanırcasına

umarsızca sevişler sonrası

güzellikler güzeli aşk 

Belki kurşuna dizecekler

belki de tefe koyacaklar bizi

"Kurşuna dizedursunlar beyim!

şayet ben ve o, her ayrı günümüzde

bin bir defa vurulduk, bin bir defa gömüldük"

O sebebiyet

nefes alacağız

fakat ayrı kalacağız

bu dünyada değil

cennet bahçelerinde buluşacağız

"Ve ben sensiz kalacağım

uzak diyarlarda

benzer yüzleri sen sanacağım

adını anıp anıp ağlayacağım

kim bilir? Öleceğim belki de"

DUMAN VE KÜLÜN DOSTLUĞU

Telefon ahizesinden uzanan dostluk

her kelimesiyle ruhuma işleyen

getirisi eğlence, bağımlılık misali

biraz duman

biraz külün dostluğu

nece tutkun bir eğlencedir bu

Uykularımı bölen ansız vurgular

delip geçti acı eşiğimi

ani ateşlerin doğuşuyla

ani acıların doruğunda

nece korkunç bir azaptır bu

Bedenim alev alıyordu

gök kızıl saçlarım tenimde beliriverdi

betonu kirli binaların üstünde

katledilen cadıların adına 

"Yanıyorum!"

Ölmeye rağbet kala

teşhisi koydu iki uzman

ve ele verdi beni onlara

dermoskopi eşliğinde

damarlarımdan çekilen

muhafaza edilmiş bir tüp kan

koydular teşhisi, cilt kanseri

bulabilir mi bir çare

Ahmet Hamdi Tan?

Ölmeden önce yapılacaklar listesi

numara bir, ışıkla kal

şayet ışık sana yaşamı getirir

dokunduğun insanlardan öte

öylesine bir Havva bu

o denli bir vecd haline erişir

Everest'i de yaşatır Nirvana'yı da

refakati tadından yenmez

Manik oluşumdan ötürü bilmezsin 

benim güzel yoldaşım

biricik dostum

"Ben ölüyorum!"

Sigara öldürür, nikotin zarardır

her sigarayı aleve verişine

bir sigara da ben yakarım

ne de olsa yanacağız demiştim

şayet bu meret

ateşimi harlamaktadır

teessüf ederim üzülmeyesin

bu satırları okuduğunda

sen benim ateşimi söndürdün

az da olsa, çokta yansam

Vasiyetimdir, ışık beni keyfeder

ışığı benden almayın

yine vasiyetimdir

o benden bir parça gibidir 

küllerimi ona bağışlayıverin

sigarasına katsın beni

ateşe versin

son kez ateşlenecekmişim de

acım dinecekmiş gibi

ŞAİRİTİK SONLANIŞ

Terminalde içilen bir şarabın kifayeti

apartman bacalarında gizli karga yuvaları

hepsini gördüm, hepsini tattım

korkuyu hissettim, şüpheyle yaşadım

bin bir sigara edasıyla

kaç yıl devirdim?

yeminler olsun sayamadım

Güneş doğdu, gün ağardı

hacı hocalardan, çakıl husumetlerden

bir başka güne uyandım

canım pahasına koştum durdum

kendi canıma kıyacağımı bilmiyorlardı

Rabia'nın İstiklal'inden

kendimi aynı camdan atacağımı

betonu günah kokan kaldırımlara

Yargılandım, hor gördüler

aşkımı yazdı hakir kalemim

tutkumu, şehvetimi ve de acıyı

mevsimleri yazdı henüz kirlenmemiş iken illerim

sizler kırdınız benim hakir ellerimi

müdafaa etmek üzereyken kendimi

Akabinde uzandı karanlık eller 

bir tabanca, bir kurşun, namluda mermi

beni sizler öldürdünüz

karanlık elleriniz bakır saçlarıma dokundu

gülümser suratlar parladı

kehribar keski kılıçlar bilendi birden

İntihardan mütevellit cinayet değil midir bu?

sizler kıymadınız mı benim canıma?

şayet insanı öldüren, değil midir insan?

Ben yaşamdan yoksun kılınmamış iken

huzursuzdum, dengesizdim ve de mutsuzdum

paragraflar aşikar, çıkmamış kitaplarım

şahittir doğmamış çocuğum

bu sebebiyet, değilim pişman

ne kahraman, ne korkak

ne de tasvirinize uyacağım

nihai sonlanışın getirdiği eşsiz kapanışta

sonsuza dek uyuyacağım

"Okuduğunuz satırların yazarı olan ben

şair inceliğinden öte destek topladım

mezarıma serpmeniz için taze gardenyalar stokladım

ama siz ola ki, tabuttaki iskeleti bunaltmayın

ve de sormayın neden öldüğümü, tepki toplarım"

KARANLIK GECE

Karanlık gece

seninle yürüdüğümüz bozkırlar

mermi ıslıkları ile çevrilmiş

Rüzgar uğuldatıyor telleri

yıldızlar kayıyor, titriyor

gözlerinin ışıltısıyla

Karanlık gece

biliyorum sevgilim, uyuyamıyorsun

yatağında beni düşünüp

siliyorsun gözyaşlarını

Nasıl seviyorum

bu karanlık gecenin ışıltısını temsil eden

gözlerinin derinliğinde kaybolmayı

Nasıl seviyorum

bu karanlık geceyi kasıp kavuran dudaklarına

kavuş bilmez dudaklarımla 

sana olan aşkımı yansıtmayı

Kara gece ayırıyor bizi sevgilim

inanıyorum sana, bu inanç öyle kuvvetli ki

inancım koruyor beni

karanlık gecenin ıslık öttüren mermilerinden

Bu ölümcül savaşa senin için katlanıyorum

çünkü biliyorum, elbet kavuşacağımıza

karanlık gecenin kapattığı

o uçsuz bucaksız bozkırlarında

Ölüm beni korkutmuyor

şayet korkutuyor beni

sana sarılamamak tekrardan

öpememek dudaklarından bir tutam

kavuşamadan gitmek bu diyarlardan

o tatlı güneşin ısıtıp

karanlık gecenin kapattığı bozkırlarda

Ah karanlık gece, ayırma beni sevgilimden

girme aramıza

ve de bırakma uykusuz

beni kalbimden bir parça

sevdiceğimden uzaklarda 

Ah karanlık gece, zorunda bırakma sevgilimi

taze gardenyalar serpmek için mezarıma

ya da al canımı erkenden

ne de olsa, gömüleceğim bozkırlarda

ölüm bile ayıramayacak beni biricik sevdiceğimden

EŞSİZLİĞİN DORUKLARINDA

Hiçliğin buyruklarından çıka geldim

yol boyu sorgu sual ettim ve de seni buldum

yanımdasın, yürüyoruz, kollarımda ve dudaklarımda

sanatıma serenat tutkusu getiren ilham perisi misali

nece güzel bir tutkusun sen sevgilim?

Doğu Trakya ve Marmara

stresli toprakların buhran şehrinden

sen ki, Türkmen kızı

gözlerinde kendimi buluyorum

Balkanlar ve Doğu Avrupa

ölü kentin deniz kokan şehrinden

ben ki, çetrefilli şairlerden biriyken

yanında huzru temsil eden seni seyre dalıyorum

Gözlerim gözlerinde, dudaklarım dudaklarında

seni süzüyorum, baştan aşağı, kollarımdayken

sonbaharı yaşıyorum seninle, seninle ağlıyorum

seninle gülüyorum, seninle öğreniyorum

Günler geçti, karanlık çöktü çökecek

seninle adım adım, uzak uzak

kimselerin olmadığı köşkümüz caddelerinde

"Enas Tourkos sto Parisi" dinliyoruz

Benim kelimelerle dans ettiğim saatlerde

rüyanda beni görmeni arzu ediyorum

tıpkı o sanatçının kıskandığı Türk kedisi gibi

bu şair senin tatlı uykunu kıskanıyor 

benim uykusu kadar derin olan sevgilim

Ve de her gün yeniden doğuyoruz

aşkımız dinç vaziyet ateşleniyor

alev alıyorum

belki de kül olacağım

beni öldürse, senin aşkından öleyim

senin yolunda, senin yanında

hazine ve ganimet peşinde bir korsan misali

huzurlu uykumda, eşsiz gözlerine dalmışken

zarafetin doruklarında öleyim sevgilim

"Sana kaptırdığım gönlümün bahçelerine yelken açacağım

ve de bir gün yanımda uyandığın zaman

seni ilk günlerde olduğu gibi dudaklarından öpeceğim

nefesin kesilip gülümseyene kadar çekilmeyeceğim

o zaman anlayacaksın

aşkımın ne kadar derin 

tıpkı senin gibi ince

ve de eşsiz olduğunu"

HİÇLİĞİN BUYRUKLARINDA

Varoluşun nihai sonlanışı

hiçbir derman yok

hiçlik var

yok oluşun eşsiz karanlığı

Karşımda hiçliğin naçizane varlığı

kara fonu andıran bir ses tonu

ruhumu çığıran, ölülerin dokusuyla

"Hoş geldin Birincil Oğul"

Er ya da geç, genç veyahut yaşlı

fark etmeksizin, tanrıyı buldum

karşımda, gözleri bana dikmiş

ezdiği kemikler bayram etmiş 

yüzünde ise yaşamın ruhani izleri

Beni beklemiş, beni izlemiş

günah kokan kaldırımlarda

betonu kirli binaların içinde 

benim sonumu getirmiş

"Sen tanrı mısın?"

hiçlikler aleminden çıkma bir bakış vasıtası

onu buldum!

Serseri samimiyeti

bürokrasi resmiyetiyle yaklaştım

"Tepkisiz ve de umursamaz tanrı

seni tüm hayatım boyunca aradım!"

Bana atfetti, ruhumu çekti aldı

sivri pençeleri, kuzgun keski dişleri

beni oracıkta bin bir parçaya ayırdı

ruh özüm, ailem ve kalpazan dostlarım

yaşam oldu, dünyaya süzüldü

yeniden yaşam buldu

"Sadece sen, tüm evreni senin için yarattım

her bir yaşamla büyüdün ve olgunlaştın

her yaşamında doğdun ve de öldün

daha kudretli ve ulu bir zeka formuna ulaştın"

Ruhum nihai sona ulaştı, bedenimden sıyrılıp

bir başka yaşamlara kavuştu

geçmiş hayatların tüm deneyimine sahibim

sadece ben ve tanrı 

hepsi bana ait

tüm yaşamlar bendim

"İsa bendim, onu takip edenler de

Hitler bendim, öldürdüğüm milyonlar da bendim!"

Afalladı, güldü, aciz ve hakir gördü

elini kaldırdı ve ekledi

"Ne zaman birine işkence etsen, kendine işkence ettin

ne zaman birine iyilik yapsan, kendine iyilik yaptın

ne zaman birini sevsen, bir başka yaşamdaki kendini sevdin"

Sessizleştim ve suskunlaştım

sükunetim altından bir kayış gibi sırtıma vuruyordu

ağzımdan bir kelam, zihnimden bin bir düşünce döküldü

"Neden? Neden bunları yapıyorsun Tanrı?"

"Çünkü bir gün benim gibi olacaksın

çünkü sen busun, sen benim oğlumsun

sen benim türümdensin!"

Tek bir gülümseme 

reenkarne uyanış 

yeni bir bilinç

ve de yeni bir beden

nihai sonlanış üzerine

varoluş döngü zinciri kırılana dek

yeniden dirildim

VÜCUTSAL AYRILIK

Yollarımız ayrılsa 

birbirimizi terk etsek

aşkımın bahçelerinde sürünürken

hayallerim ölse bile

Yollarımız ayrıldığından beri

sana kirli lanetler etmek yerine

düşlerimde seninle yaşlanıyorum

Sensizliğin karanlık yüzünü yaşıyorum

omuzlarımda sensizliğin yükünü

aklımdan çıkmayan gözlerinle taşıyorum

"Aşk bahçesinde iki çiçek filiz vermiş

ruhlarımız kök salmış

gardenya ve papatyalar gibi açıyor"

İki çiçek, yan yana

öylesine görkemli

öylesine bağlı 

ruhlarımızı temsil ediyor

İki çiçek, ayrık yollardan yürüyen ruh eşleri

birlikte büyümüş

birlikte kök salmış

eşsiz aşklarıyla toprağı deliyor

"Eğer bize ayrılan yollardan gitmek istersen

şikayet etmeyeceğim, seninle geleceğim bir tanem

hayatım pahasına olsa bile"

EN TUTKUN HAL

"Ben ki, kimsenin anlam veremediği

filiz veren tütün yaprağından dolma kalemle

her sayfasına karalama eklenmiş

çetrefilli bir şiirim"

Şimdi sana atfedeceğim 

her satırda, sana sesleneceğim

benim önemsenmeyen tutkum

bu satırlarda can bulacak

Ve ben öylesine katledeceğim satırları

kafamda dönüp dolaşan

etimi kemiğimi kemiren

bu doyumsuz kaygıların

şahidi sen olacaksın

"Toprak kutsal ve berekettir

topraktan gelen sevgilim

beni sevginle harmanlamak dururken

bana nasıl ola kıydın?"

Yükseklerden aşağı inerken

4 duvar arası baraka

ve de bir yatağın üzerinde

her daim tüketilen 

bu derin düşüncelerin kaynağı nedir?

Nedir en tutkun haldeyken

hoşlantı sorgusunun kapıyı çalması?

bir anda çıkıp gelircesine

kalbimi hiç olmadığı kadar tıklatması

Sorgu sual edersin

günler geçer gider

sen benden koparsın

ben senden kopamam

çünkü bazı tutkular var

içimde beni sana körükleyen

Belki aylar, bilimum yıllar

akar gider, su misali

durduramazsın

sen benden kaçarsın

ben senden kaçamam

çünkü bazı anılar var

geçmişten günümüze 

mercek altından fırlama

eski, bozuk bir plak gibi

tekrar ve tekrar

her saniye hatıraları körükleyen

Senin aklına düşeceğim 

bir gün, apansız, aniden

coşku ve hüzün getireceğim 

Senin yanından geçeceğim

bir gün, bir gece, bir sabah

ama eminim, şüphesiz

huzur dolacaksın

beni gördüğüne sevinircesine

bir sarkaç misali

gözlerini alamayacaksın

çünkü o gün, o gece, o sabah

sana doyamadığım kadar

gereceğim yanaklarımı

gülümseyeceğim

belki o zaman 

anlayacaksın

benim tuhaf 

ve de katlanılmaz hallerimden

ne denli arınıp da

çıktığımı karşına

anlayacaksın ortak

anlayacaksın sevgilim

SON SAVAŞ, SON ÖZLEM

Devri destanlardan bir gün

falanca gün, falanca saat

yürüyorum

arkama bakmadan

Öylesine bir yürüyüş ki

arkamda bir eş

bilimum dost bırakıp 

kör kütük bir evi terkettim

sınıra doğru

adım adım

yavaş yavaş

yürüyorum

arkama bakmadan

Kız kardeşim bana bir kağıt vermişti

her gece, bir köşesine

ufak tefek karalamalar 

şairin sanatı serenat ettiği dakikalar

Top patladı, kurşunlar kemiğe çentik

süngüler namluda, herkes düşünüyor 

eşini, nişanlısını ve de sevdiğini

Ve bende kesinlikle düşünebilirdim seni

sana özlem dolmuş kalbimden bir parçayla

yazabilirdim senin özleminle yontulmuş mektuplar

Ama sen, bir zamanlar bana yalanlar söylediğin gibi

uzun zaman önce

gönlünü de bir başkasına kaptırdın

Ben ki, bunları düşünmeden

sadece pipomu içiyorum

tatlı Yunan tütünü ile doldurduğum

Ben sadece o kaçınılmaz kurşunu bekliyorum

bu düşmanlığa bir son vermesi 
ve de acılarımı dindirmesi için

Bir daha savaştığımızda

göğsümü gerip

karşıdan gelen kurşunları karşılayacağım

"Beni bekleyen kimsem yok, geri dönmeyeceğim

bizler için kazılmış mezarlardan birine gömüleceğim"

DEĞERLİ BABAMIZ

Saldırdılar, saldırdılar

beni göğsümden yaraladılar

Bir yaram sızlıyor

öbürü iyileşiyor

üçüncüsü ölümcül

"Ama evimde çocuklarım var

ve genç bir eşim

hepsi beni hasretle bekliyor"

Canım kız kardeşim 

bana temiz bir kağıt ver

Babam okusun bunu

ama annemin haberi olmasın

oğlunun hayatını kaybettiğinden

Çocuklar büyüyecek

ve annesine soracak

"Bizim babamız nerede?"

Anneleri başını çevirecek

gözleri dolacak, dışarıya bakacak

"Babanız öldü

93 harbi sırasında"

YERLE YEKSAN

"Yorgun bir sezgide, bin bir derman bulmak

mum ışığı yanıyor, sönmeyecek

ciğerlerimiz tanınmayacak

dudaklarımız kavuşmayacak

Biz yine o kızıl gök altında

bir başka kollarda kavrulacağız"

Desinler, yıllar önce bir kadın çıkmış

bu cengaverin yüreğine saplı 

günleri ve haftaları

yerle yeksan etmiş

Desinler, yıllar önce bir cengaver varmış

deli dolu, ateş pahası 

bir kadın geçmiş

yüzünde yılların izleri kalmış cengaverin

elinde kalemiyle 

teselli niyetiyle

onlarca şiir yazmış

"Biz birbirimizi anlamadık

anlasaydık sana tütünümden sarar

ellerinden incir yaprak sarma yerdim"

"Eğer biz kavga gürültü esasına varaydık

bilirsin güzelim, beni çizdiğin tuval

ateşten küle, külden kanıma karışırdı"

Çünkü senin ellerinde yaşam var

ondandır öpüp alnıma koyduğum

hem saygı, hem sevgi

bazı aşıklar ayrılamaz

sadece kısa süreli evini terk eder

benim evim sensin

ve de ben evimden dışarı adım atmadım

çünkü bazen aradığın her şey

bir beton yığınıyla bile temin edilirken bu dünyada

ben senden nasıl ayrılayım sevgilim?

KAPALI KUTU

"Ben yüzyıllar boyu 

içimi açtım

derdimi dillere destan ettim

ne bir teselli yolu gözledim

ne de deva aradım

hiçbir fayda göremedim"

Şayet ben çok yol katettim

birazcık eğlence

bir yudum cennet şarap uğruna

Efendi buyrukları

Tanrılar Bahçesi

ben çoktan tükendim

Asıl tükenmişlik

bu değil midir?

Bu değil midir?

insanın bir daha 

içini kimseye açmamak üzere

asma kilit vururcasına

içini kapatması 

dışarıya

başka başka insanlara

"Hiçbirimiz iyi olmadık

bizler sadece, mutlu görünmek adına

farklı maskeler ile topluma karışan

mutsuz insanlarız"

KÖK SALMIŞ

Ben ki, bir rüya için

bin bir ağıt yaktım

onca ölümlüden öte

nece bir ölümsüzsün ki 

sana kıyamadım

Bir silahla yaşadım

bir kılıçla öleceğim

ya da senin buyruklarında

seninle yaşlanıp

seninle gömüleceğim

Gece oldu, karanlık çöktü

ben ışığı gözlerinde gördüm

Gün ağardı, filizler yeşerdi

ben nefreti şefkatine gömdüm

Bizler, sen ve ben

adeta kök saldık

kökler sarmaş dolaş

kökler ölesiye bağlı

ruhlarımızı temsil ediyor

Elbet bizler

sen ve ben

kopacağız

ayrı gayrı

uzak uzak

seni kollarımdan alacaklar

Ben yine de seni bulma umuduyla

senin için tekrar kök salıp

senin için tekrar 

toprağa hükmedeceğim

eskisinden güçlü

eskisinden görkemli

bir o kadar heyecanlı

ölümüne kuvvetleneceğim

YETERSİZLİK

Barış getiren melekler sesini kesti

ilham perileri bana elçilik ediyor

bu evlerde huzur yok

"Gözlerine âmâ çekilmiş

dev gibi evler"

Canilik kanında olunca

şiddet kaçınılmazdır

şayet bizler 

erkeğin doğasındaki 

benzersiz ilkellikten

peydahlanmışız

Tanrı beni cılız yarattı

sıskalıkla süsledi

korkuyla büyüttü

ezilen bendim

yanımda durmadı

Dizlerimi çamur ettiler

gözlerime morluk

bedenime yara verdiler

dövüşmeyi öğrendim

Elimi yumruk yaptım

bileklerimi kestiler

köşeye sıkışmış bir kedi misali

her köşeye çekilişte

çırpındım durdum

umarsızca

Büyüdüm, arsızlaştım

gardenya toplayan ellerim

demir vaziyet bilendi

güneş kızartan ak suratım

bana bıraktığın tek farklılığımdır

çünkü yüzümde 

vicdan ve de neşe 

gözlerimde gök kubbeden ışıltı

kızıla vuran saçlarımda ise

savaşa tekabül vardır

Ama sen ki

düşman sivrisi pençelerin

tazılardan kazıntı dişlerinle

beni bahçe bahçe meyve

ve de çok sevdiğim gardenyalardan

koparıp

yerine

şafak sayan askerlerden

arsız bir tehdit haline getirdin

Bana arkadan saldırmayı

ve de uykuda taarruzu öğrettin

çiçek demet eden ellerim

birer birer kırıldı

Ben ne mi yaptım?

tırnaklarımla duvar kazımak üzere

arzu karşıtı yeminler ettim

özgürlük çağrısını alır almaz

kafamı şöyle gök kubbeye kaldırdım

ve de yürüdüm

arkama bakmadan

bir daha dönmeyeceğim

yeminler olsun

DAVETİYE

Ben ki, kelimelerle dans eden adam

ak surat

dilde jilet

elde kalem misali

dudaklarımdan dökülenleri 

satır başından 

satır sonuna

büyük bir zevkle tutacağım

Sana ayırdığım zaman kıymettir 

sen ise kıymete değer bir ortak

ağzıma astığım sigarayla

nece güzel kavruluyoruz

Sen kırgın ve bir o kadar kayıp bir kızcağız

seni buluyorum, kafam yükseklerde

alçaktan uçarcasına ufak temaslar niteliğinde

nece tutkun bir sohbete davetiyedir bu!

Yaz güneşi gibi doğan sabahın

gecenin körüne doğru ilerleyen vakitleri

burada güneşin doğuşuna şahit olamadım

güneş doğacaktır elbet

not edilen isimlerden itibaren

doğacaktır güneş yeniden

Bir şiirin sana atfedilmesi midir istenen?

yoksa kulağa okunan bir kutsal ilahi niteliği

okumak mıdır sanatı keşfe çıkmışken?

Sessiz sedasız yürüyüşün yarattığı tebessüm

ve de yanan sigaranın ettiği 

biraz duman, biraz kül

kusursuz davetiyem

ŞAİRLER YANACAK

Yanacağız sanatsal serenat!

yanacağız

önce ben yanacağım

sonra şairane dostluklar

hep birlikte yanacağız

Tanrı

ölmüş şairleri

kalemden kor yapacak 

kağıtlarıyla yakacak

harlanacak o ateş

alev alev

Benim ateşim kül tutmaz

ben baş kaldırdım

isyan ettim

bu davayı hep beraber sırtlayacağız

Tanrı mağdur

satırlar şahit

tütünüm tanıktır

dudaklarım bilirkişi

gözlerim bayıktır

Yolumuz yol değilmiş

biz aciz kulları

aşağıda planlar yaparken

O yukarıdan gülermiş

biz "iyi ve kötü" hesap ederken

O her şeyi bilirmiş

O buyurmuş

"Şairlere gelince 

onlara yoldan sapmışlar uyarlar" 

anlam veremem ki Tanrım

okuyucunun kalbine dokunmakta mı haramdır?

Ne diye sapkınlar uysun bana?

onları da mı yakacaksın?

cehennemin kaçıncı katında

hangi kazanı bana ayıracaksın?

Hayyam bahsetmiş

Rubailer'inde

"ekşi ayran helal

güzelim şarap haramdır"

Ben haram, helal ayıramam

benim satırlarım şarap kadar tatlı

ayran kadar berraktır

Yanacağız kardeşlik

hep birlikte yanacağız

bir şiiri daha bitiremeden

Efendinin buyruklarında

ebedi azabı tadacağız!

VAR OLSUN

Sanatı serenat ettiğim kağıtlarımı yırtıp

bana kurşunu yuvasından ayırmamam için

ahizeden kan akarcasına tembihler 

gerekse tehditler ettiniz

Ama bilmediğiniz şudur beyefendiler

sizler kağıtlarımı yırtıp, kovanı namluya verirken

ben ellerimi kaldırmayacağım!

Bileğimi büküp, kalemi tutar tutmaz

yazmaya devam edeceğim

gerek tuvallere, gerek duvarlara

gerekirse kalemi tahtaya çırpacağım

Sizin hınzır deviren pençeleriniz

pervasızlıkla çırpışan kanatlarınız var

ses seda kesen iş ortaklarınız

şairi mahzeninden, tecride tıkacak uzun kollarınız var

var olsun

çünkü ben vazgeçmem

Beni şuracıkta vursunlar

peşinden on cengaver beni gömedursun

üzerimde gardenyalar bitecek

fikirlerim tütecek, göçüp gitmeyeceğim!

Yanımdan geçenler, gözlerini alamayacaklar

"Ne kadar güzel bir çiçek" diyecekler

çünkü en sevdiğim çiçektir gardenya

okuyanlarım bilecek, beni gören ve de duyan

Şiirlerim bitecek toprak üstü

bitedursun, dimdik duracağım

özgürlüğüme kavuşacağım

belki sizin elinizden

belki tanrı çekip alacak ruhumu bedenimden

KABUL GÖRMEZ

Ağladığını istemem, ben ölünce

Beni en sevdiğin halimle hatırla

Uzak diyarlarda çalıştığımı düşün

Hayatta olduğumu hatırla

Bir gün geleceğim umuduyla

Benim için gardenyalar topla

Ama sakın mezarıma koymayasın

Çünkü ölünün arkasından küfreden

Bu milletin yüzünden

Huzur içinde yatırmazlar beni

Ne ruhum şad olur

Ne de gülerim öbür dünyada

Beni değil insanlar

Tanrı bile kabul etmezken bu dünyada

GAFİLCE

Boş bir el üzeri kesik atmanın bedeli nedir?

Boş bir evde gezmek, yalnızlığın hangi rengidir?

Boş bir yatağa girip özlem duymak mıdır hasret?

Başka insanlarda yeni meyveler aramak mıdır şehvet?

Bugün, o gün değil

Başı bozuk bir trip, başa çıkaramam

Şayet, sen ve ben, bizler

Yaşamadık mı yarınlar yokmuşçasına?

Sen var ya sen, sen ki

"hangi başka bedende yeni filizler açarım?"

diye sorgu sual edip

başka çarşaflara sinerken

Ben ise

başka bahçelerin içinden

geniz yakan, en temiz çiçekleri demet edip

gafil adımlarla

yanına yürüyordum

YAZIM KORKUSU

"Kurtların liderliğinde

leopar kürkü giyen bir koyun misali

saygınlığı benliğinle kazanamazsın

bazen maske takman gerekir"

Burada güneş eskisi kadar göz alıcı değil

Geceler boyu insanlar kaçıyor

Yol nereye giderse, oradayım

Körler diyarında, elimde bir ayna ile

Civardayım, dolaşıyorum

Bulacağımı ümit ederek

Umut dolu adımlarla

Arkama bakmadan

Özgürlüğün hücresini arıyorum

Çünkü parmaklıklar, sisli bulutlar gibi

Gök kubbeyi sarmış, kapatmış

Dört bir yanı giz

Arkasında kim var?

Tıpkı o körlüğe amade insanlar gibi

Göremiyorum patron, göremiyorum

Korkum herkes olmaktandır

Toplumdan değil

Yargı beni arsız etti

Pervasız oldum, aylar boyu

Dilimde jilet, elimde kehribar keski

Benim korkum acıyla yaşamaktandır

Ölümden değil

"Satırlar boyu özgürlük yaşadım

tanrının kayboluş hikayesini anlatırken

kül ve duman ettiğim kuşkulu gecelere

bir serzeniş gibi sarkacağım!"

Ve de bulacağım

bir gün ben

özgürlüğüme kavuşacağım

ruhum olmadan koşacağım

kemiklerimi hissediyorum

bugün gülüyorum

yarın güneşe bakarak ağlayacağım

"Tanrı beni düşmanlarımla bir yarattı

bu onun seçilimi sağlayan peşin intikamıdır"

TANRISAL POLİTİKA

Bizler tanrının günahkar ve hakir kullarıyız

Tapınım sunduk, adak verdik ve de kan döktük

Tarihimiz trajedi, doğan çocuklar sefalet gördü

Çünkü insan ırkı ıstırap için yaratıldı

Çünkü biz huzuru bulmak için başımızı eğeceğiz

Kim bilir? Belki de bizden farklı olanları 

Kan ve ter edasıyla katledeceğiz

Çünkü bizler tanrının günahkar ve hakir kullarıyız

Sokaklarda kan akıyor, akmaya devam edecek

Kurbanların çığlıklarına bağımlı şeytanlar

Ve de lanetli spermlerin ürünüyüz

Acı içinde boğulduk, ölüm meleğine güleceğiz

Suç içinde doğduk, yargılanmadan öleceğiz

Kulağa cennetten çıkış bir haykırış gibi

Bizlere güzel günlerden bahsediyorlar

Çünkü kanlı piyonlar ve kana susamışların

Doyumsuzluğu bizi hipnoz etmek için var oldu 

"Bizler baş kaldırmadık

ve bizler, bizim beslediğimiz, bizim var ettiğimiz

tanrılar tarafından kandırıldık"

TANRIYI BULACAĞIM

"Ben dindar değilim

kalpsizliğin pervasında

özgürlüğünü arayan bir adamım"

Yumruklarım kamçılı

Kehribar keskim bilendi

Yedi düvel tarlalarında koşup

Göklerin saklı kralını raftan indireceğim

"Ben bir nefret kurbanıyım

hor doğdum, hakir görüldüm"

Sembolik bencil ölümsüzlük arzusu

Şairlerin kavuş bilmez hatırası

Hepsini gördüm, hepsini tattım

Ama doymadım, kafamı gök kubbeye yaslayıp

Bol küfür, biraz duman biraz kül, bağırdım

Bulutlar kapandı, yağmurlar yağdı

Gök yarıldı, kabuslar yeniden canlandı

Tanrı canlıları düşmanıyla birlikte yarattı

Şayet Efendimizin terazisi dingin değil

Terazi sallanıyor 

Bir aşağı, beş yukarı

Adaletin azap getiren yanılması

Kan ve vahşetin kusursuz tasarısı

Hiç görmedim, hepsini tadacağım

"Ben bu yolun sonunda tanrıyı bulacağım"

885 GÜN

"Toprak sevdiklerimizi aldığı için bu denli güzel kokar

bu yüzden hasreti hatırlatır

anımsatır ve de yaşatır

cenneti de cehennemi de"

Hasret rüzgarı kurutur toprağı

Gardenyalar büyür, güller açar önce

Ağlamaklı bahçeler yeşerir

Güneş bir başka ısıtır o ziyareti

Yağmur ıslatır, gürler bulutlar

Senin omzunda, seninle akar gözyaşları

Ne gök, ne bulut gürlemesi, ne de yağmur

Dinmek bilmez bu kavuş bilmez acı

Sanatı serenat eder ressamlara

Şiirleri kül eder şairlere

Sigarayı kül tablasına basmadan söndürür

Şarabı bardağa koymadan sarhoş eder

Cengaverler yıkılır, pehlivanlar yenilir

Kızıl mezarlık gülleri soluverir

Ölen öldüğüyle kalır

Arkada kalanlar yaşadığını unutur

"Benim ölümsüz aşkım

beni cennetine kabul et

eğer tanrı beni affetmezse

şeytanımla tanışacağım

ona seni anlatacağım"

885 gün

3 yaz, 3 kış

hatırladıkça mayhoş eden hatıralar

ÇEKİK TUTKU

Çekik gözlerinden şehveti alırcasına

Dudaklardan ısırılışın öyküsü

Haykıracağım!

"Ben senin şehvet oyuncağınım

yüzüme bile bakmayacağın son duraktayım"

Dudaklarım kadar sıcak, yüzüm kadar kesat

Soğuktan buz kesercesine

Adım adım, uzak uzak

Bir apartman girişi, sevilmeyen bir adamla

Sevilesi bir sohbet

Şüphesiz, korkusuzca 

Esaretten uzak

Terli vücutların ıslak dudakları bir oluyor

"Farklı topraklardan kavuştuk

üzerimdesin, kasıklarımda

ellerimin bereketiyle

kalbimde ve zihnimdesin"

Bir külah, Latin dalgaları kavuş eden bir bira

Belki aynı dumanı paylaşan iki dudaklar

Belki zevk içinde kavrulan doyumsuzlarız

Ne kadar sürerse sürecek

Geriye bakmayacağım

"Kutsal tahriki dudaklarımla

senin bereket sütü göğüslerine ineceğim

senin azap çektiğin geçmişini unutturup

şüphe duyduğun geleceğini hatıralarla süsleyeceğim"

KAVUŞ BİLMEZ / ŞAİR HATIRASI

Bu gece bir meşe altında, sırt sırta

Yükümüz ağır, sana göre bir dost

Bana göre bir vaveyla kopmuş gitmiş

Bir tufan çıktı, buhran yayıldı, yer göğü çığırdım

Dudaklarından açık ara bir söz çıkıverdi

Bir şişe edasıyla, bütün bir geceyi unutulmaz kılacak

"Ben daha önce sürülmemiş, saf bir tarlayım

deneyimsiz, tatsız tutsuz, ruhani bir serenatım"

Ben taze bir çığlığım, karanlıktaki kasvetim

Sen kimsin? Sen kaybetme korkum

Bakire aşkım, berrak şehvetim

Satırlara yazmaktan korktuğumsun

Adını defterlere yazdım, kalem kağıt şahidimdir

Öpülesi ağzını kusursuz işledikten hemen sonra

Tüm çıplaklığını, boya tutmuş saçlarını

Betim edercesine, ağır ağır resmedeceğim

Bir şarap

Bin bir sükunet

Bir topluluk

Onlarca başkaldırı

Kayboluşlar

Ve de bitirişiyle meşhur

Benden sana bir sayfa

Şairin kavuş bilmez hatırası

TRANSİLVANYA

Ben bu satırları bir gün değil

Bin zemheri yaşattım

Kalem yazmaz oldu

Kilometreler boyu, yetmez

Son zemheri ucunda

Ne tren, ne de otobüs yok

Ruhlarımıza karışmış esaret var

Korku var, kaybetmeye dair

Şüphe var, yaşamaktan öte

Ölümden vasat

Nefesi nikotin ettiğimiz gecelere

Lanet edercesine

Ne garip hadiseler, nece garip badireler

Sokak sokak, dudak dudak

Biraz duman, biraz kül

Kafenin birinde oturup 

Bahçesinden gardenya

Tezgahından çay toplamak gibi

Ve ben kendimi bu güven karşıtı harekete ortak ettim

Gözlerin kadar yeşil

Dudakların kadar sıcak

Bereket sütü göğüslerin kadar naif ormanlar keşfettim

Kışı seninle bıraktım, yazı sen getirdin

Gök kızıl saçlarımı ellerine emanet ettim

Ve bizi sürgün ettiler, tefe koydular

Adını anıp anıp zikrettim

Bilmezsin cancağızım, bilemezsin

Burada kuru soğuk, yakar güneş var

Sensiz mevsim yok, ne ay, ne de güneş

Senin gelişin, benim çekip gidişim var

Bir fotoğrafın rüyası var mesela

Şubat ayı geldi geçti, üzerinden bir tren

Bin bir ayrı otobüs, türlü insan

Kirli sakal bir yaratık çıktı 

Yürümedim, kaçtım, korktum

Bertaraf ettim, çuvallarca nikotin mundar

Harap olurcasına bir kavruluş yarattım kendime

Oysa direnmek ne güzel bir sanattır

Senin bakışlarına direnmek

Dudaklarına kavuşma arzusuyla

Oturup sekiz şiiri tek bir kalemde çürütmek

Satırları kovalayan ilham perilerine özlem duymadan

Aylar sonra, senin için, yeniden tanışmak bu tutkuyla

Ve sen yaz güneşi kadar doğu yakasından bir kez doğdun

Bu sefer kavuşacağız, ruhlarımızı esaret etmeden

Korkmadan ve şüphe gütmeden

Aylar sonra, senin için, yeniden

GEREKSİNİM RULETİ

Sen ki, caddelerin birinde

Naçizane bir getiri

Sen benim gibi yıpranmış değilsin

Senin dudaklarında hayat var

Göğsünde süt, saçlarında kan gülleri

Yaşam var bakışlarında, görüyorum

Kapama gözlerini

Havada kuru soğuk olsa ne yazar?

Gökte bulut, sofrada şenlik yok

En eski şarabı ben açtım

Ne bir heyecan, ne de ikinci bir kadeh yok

Karton bardaktan yudum yudum

Caddelerde adım adım yürümek gerek

Gerek, yüzmek ellerimle saçlarını

Hayat dudaklarından demlemek bir tutam

Yaşam gözlerine dalıp gitmek, uzun uzun

Gerek çakır keyif bir masal dinlemek

Aynı yatakta, aynı kuru soğuk tadabilmek

Ve de sen yosun tutarcasına sokulmuşken bana

Yazabilmek yeni kıtalar, yepyeni kağıtlara

LÜTUF

Yüce Efendi, lütfet bana

Aciz ruhumu kucakla

Ezeli merhametin uğruna

Tümüyle arındır beni suçlarımdan

Katillerin parmak izi, ölmüşlerin ruhlarını taşıyorum

Dilimde bol küfürlü kalabalıklar sızıyor

Kirli yüreğim mıhlı, dudaklarım mühürlü

Pakla beni, sunağında misafir et, iblis kanından kurtulayım

Neşe, sevinç ve aşkın hürmetini duyur bana

Ezdiğin kemikler bayram etsin

Kanım aksın oluk oluk, damarda durmasın

Yeniden kararlı bir ruh var et içime

Senden önce ve senden sonra kirlendim

Suç içinde doğdum, yolundan döndüm

Yıka beni, kardan beyaz olayım

Dudaklarımı aç, ağzım övgünü duyursun

Ruhumu yoluna feda et, bedenim seçkinlerini doyursun

ZÂTİ

Benim hınzır deviren pençelerim

Kabuslara ölüm getiren sivri dişlerim

Kanatlarım bilenmiş, kehribar keski bakışlarım

Gök kubbeden aşağı bir sarkaç misali

Kalbini eritecek ölü bir suratım var

Benden korkmaz mısın?

Diye soruyorum sana

Senin zerre parça öptüğüm ağzından bir ses

Toprak kadar saf, İstanbul kadar kirli yüreğin 

Konuş, mezarlığın gülü, susma bu sefer

Zihnin berraklığını tükür, günün nefretini kus

Benim acımı dindir, cezamı bitir dercesine

Gözlerini kırpıştırıp, güz yağan kirpiklerine 

Asılı duran yağmuru tek elinle silip

Diğer elinle aşkın milli oyununu sahneliyorsun

Bu bir serenat, bu bir sergi, korkudan zatiye şehvettir!

Ben ne zaman uzak uzak yürüsem, yaz geliyor

Güneş doğar doğmaz karşımda sen

Gün ağarmadan, kağıt bir paranın üzerine yazılar

Defterler, kitaplar, sümbüller, gardenyalar geliyor 

Tarafınca, bir o kadar tarafsız, o kadar sessiz 

Göz bebeklerin erir, yüzünden pullar dökülür

Yanıkların, İsa'nın Meryem'i gibi merhem oluverir

Ve bedeninden bir parça koparırcasına hasret kalmışım

Dudaklarım basiretin kadar kutsal

Ellerim halı dokurcasına naif

Suratım bir çocuk saflığıyla sevişir seninle

Şayet, kimdin? 

Nereden geldin?

Sorgu, sual eksik

Öylece yürürüm

Yanımda sen, tepede ay

Yürü arkadaşım

Cancağızım, mezarlık gülüm

CEMAL SÜREYA

Benim buğday tenli aşkım

Biz kimse görmez sanıyoruz ya

Umarsızca, bereket sütü içer gibi

Kusursuzca, çılgınca seviştiğimizi

Gökyüzleri tutkun ettik

Millete ilan aşkımızı

Duyacaklar dudaklarımızdan

Bereket sütü içer gibi

Her şapırtıyı

Birer birer

Tefe koyarcasına sürgün edileceğiz

Haram edecekler beni sana

Seni anıp anıp ağlayacağım

Geride bir defter yanacak

Kalem elimde terk edeceğim bu şehri

Kim bilir öleceğim belki de

KENDİYLE SAVAŞAMAYANLAR

Sen kötü bir rüyasın

Aynaya karşı, tükür oğul!

Buz gibi kan kusacaksın, dişlerin dökülecek

Gaipten sesler duyacaksın, kulakların çınlayacak

Nefret edeceksin, elbet seveceksin

Bugün güleceksin

Yarın güneşe bakarak ağlayacaksın

Bir kılıçla yaşadıysan, bir silahla öldürüleceksin

Öylesine deli dolu yaşayacaksın

Haplar dolap üstü mesken tutacak mesela

Gecelerin hatırı için ağlayacaksın

Bu karanlığı sana ben getirdim

Konuşasın diye kelimeler verdim

Tanrı afalladı, şeytan dimdik 

Kanına karışmış, dişler kıtır kıtır

Elinde bir fotoğrafla dans edeceksin

Yaşamak öyle rahat değil

Uyumaktan bile korkacaksın

Kabuslar göreceksin

Karanlıktan korkan bir kör olacaksın

Müziği hissedeceksin mesela

Su gibi akıp gideceksin her parçada

Ciğerlerin parça parça

Akacaksın, bırak aksın

Kanım oluk oluk

Damarda durmasın

Ölümü seveceksin arkadaşım

Yaşamaktan korkacaksın

Uykunda öldürecekler seni

Boğazında karış karış eller

Ağzın yüzün çökmüş, bir umut

"Boğun ulan kavat herifler, nefessiz kalayım!"

Diyebileceksin

Tadacaksın ölümü her şekilde

Tren altında, silah kafanda, bıçak şakakta

Tadını seveceksin, alışacaksın

Yaşarken öleceksin 

Sevmeyi seveceksin

Kurban çığlıklarına bağımlı bir şeytan gibi

Kana susamış bir piyon gibi

Halkını hor gören bir padişah gibi

Öpmeyi seveceksin, kadını

Yaratıkları seveceksin, görmekten korkmayacaksın

Sevmeyi seveceksin mesela

Yeri geldi ölmeyecekmiş gibi yaşayacak

Vakit zaman demeden, ihanetten korkmadan seveceksin

Ama öğreneceksin

İnsan kirli, insan kör, insan çirkin

İnsan öğrenmeyi öğrenir

İnsan ki, müsvettir

İnsan ki, aciz, hakir, hor göreceksin

Ama öğreneceksin oğul

MEZARLIK GÜLÜ

Benim korkmuş, depresif yanım, kedi kadar naif

Naçizane dudaklarına sürme çekercesine işlediğim

Kalfa, mezarlık gülü, sigarayı tabut devirircesine dumanlayan

Fayda bilir, menfaatçi ve de tıpkı benden bir parça

Telefon ahizesinden saf kokumu alıp baştan çıktın

Artık yasak elmam olacaksın

Acıları mutluluğa ben değil sen çevireceksin

Geri dönülmez günlerde, fotoğraflarda ölümü görürdüm

Şimdi herkesin dilinde sen, gözlerine ışıklar patlattım

Ömre renk veren tek bardaktan bir yudumluk su kadar aziz olduk

Bir o kadar konuşuluyor muyuz? Üç adet soru sor demiştim

Sen şişeyi bana çevirdin, ıslak ve sıcak tenin daha çok kavruldu

"LOSGP"

Durağın birinde atılan çığlık esareti

Son kez sarılırcasına, uzak uzak yürüdün

Neden arkana bakmadın?

Nedir bu çekilen bizler tarafından?

Pişmanlık mı? Gerçeklik mi?

Yoksa sorular cevapsız kaldıkça

Geçmişte açılmış yaraları deşmeden saran

Bir tutam kefaret mi?

Aynı yol, üç kez yürüdük, yine yürüyorum

Tek başıma, çaresiz kaygı himayesinde

Tepemde ay ve bulut, kızıl saçlarıma yağmur düştü

Gözlerim boğulurcasına ağladım o yolda

Ve sesin hep kulaklarımda, pişman mıyım?

Sorgu sual eksik olmadan, bir sigara daha yaktım

Boğazım kupkuru, dudakları çatlatan zemheri

Ve de ıslatan sen, yeniden doğan, tanrıça silueti 

Yüce arkadaşım

Esenlikler dileyeceğim, ışıkla kalacaksın

Belki de benim olacaksın

Ya da unutup, dördüncü defa aynı patika

Benimle tamamlayacaksın

Cancağızım, benim sıska, tatlı tutkum

Kollarımda taşıyıp başka zevklere sürgün ettiğim

Şayet rıza duyduğumuz bu dokunuşlar bizi bağladı

Artık istesen kurtulamazsın

Çünkü acıyı beraber sırtlayıp

Şehveti beraber taşıdık

Ne az buz yürüdük

Ne de bir karara varabildik

Bıraktık zamana, yağmurun damladığı

Bir başka duraklar

Belki kızıl saçlı define

İstasyon'da bir mezarlığa

Benim mezarımı sen kaz

İlk toprağı annem atsın

Seni oracıkta görünce ağlayacak

Sarıl ona önce, sonra toprağıma gardenyalar dik

Yaslı toprağımdan filizlenecektir 

Hem gardenya koklarsın

Beni sana hatırlatır belki

Henüz yirmili yaşlar, kara fon kulakta gitti desinler

Aldırış etme, şiirlerimle yaşa beni

Bana verdiğin defteri, işte o gün sana ait edeceğim

İçinde bir şeyler bulacaksın

O zaman beni cidden anlayacaksın

Sözler ve yeminler tutacaksın

Bu gece şahit olsun ki

Yoğun yoğun hissedeceksin

Hiç hissetmediğin kadar

Dişlerinde kemiklerimden tatlar

Gözlerinde yaşlar olacak ama

Anlayacaksın cancağızım