Zambak kadar ince işlediğim dudakların
Canını yakmak, sana eziyet etmek için harlanmış sapkınlığım
Derisine semboller kazıdığım, korkudan delirmiş, benim tatlı çılgınlığım
Kırmızı güller bana durmak bilmeyen, kesik üzerine pamuk bastığın
Kan kokusunu aldıkça vahşete himaye ettiğim günleri hatırlatıyor
Omuzlarından elmayı ısıran Adem gibi
Kutsal kitap tutarcasına okşadığım o saçların
Boynundaki zincirler, bacaklarını örten ne varsa
Nece büyük bir tutkuyu andırıyor
Oysa ilk tanışık günlere dönelim
Bacakların usta eliyle dokunmamış bir ezgi
Kolların işlenmemiş birer sarkaç gibiydi henüz
Ah güzelim, yegane parçam, siperlere gömülü definem
Tutku ve acıların Meryem anası
"O yataktan kalkarsan
seni kendi kanınla
kendi etinle beslerim"
