Günlerin yasları tutulmazken, kötü tanrının yeminlerini yutmuyoruz
Her gün yeni bir adak, her gün yeni bir kan akıyor
İçime sızan şeytan
Soyumu sürdürmemi söylüyor
Eğer saklanırsan, uyanmalısın
Uyanıkken beni dimdik ayakta bulacaksın
Tam başında elimde kocaman bir taşla
Kafan ezilene kadar
Karanlıkta nefes almadan
Tarihin ilk şehvetli ölümü
Kabil tanrıya yeminler ediyor
Aşk sızıntıları getirdiği bu ölümden
Öfke gözyaşlarından ruhuna sızıyor
"Kabil benim oğlumdur, birinciloğul! Ona enerjimden verdim
Ona günün kalıntılarını bir yara, bir taş ile getirdim. Kardeş kanı!
Habil her gördüğü taştan korkuyor, saklanıyor. O bir avcı!
Yeminler olsun o kötü olan!"
Çok geçmedi, kıskançlığını dindiren darbeyi buldu
Efendinin adını andı, korktu, çok ağladı
Pişman değildi, öfke onun ruhunu esir etti
Tanrıyı bulana kadar özgürlük yok
Zafer çanları kulaklarını çınlatacak
KABİL ölümün şehvetli dokusunda
En cılız cesaretiyle uyuyor, o masum!
Tarihin ilk ve en büyük katili KABİL!
