Bir kese altına bin bir feda çocuk
Çocukken bir şafak kadın olmuşum
Ne insanlık kalmış, ne de tebessüm
Uyanmışım başka bir sabah
Yanımda babam yaşında bir adam
O ürkünç, pis, korkunç kollarına sarmış beni
Ağlamaktan korkarım ben, anam ağlasın, ah benim güzel anam
Köyün en soğuk yatağı benimdir
Köyün en kötü adamı yanımda
Benim ufak bedenim, on beşinde ana olmuş
Körpe, dokunulmamış bedenime değmiş bu adam
Ağlamaktan korkarım ben, dayaktan uslansam ağlamam
"Sorgu sual kalmamış
Yüzümü yıkıyor öyle tanımadık biri
Soruyor iyi misin? Ayıpsın!
FEVKALADEYİM"
Büyüdükçe anlıyorum, sonu yok bu günlerin
Kıyamet kadar yakın, bir o kadar sessizim
Rabbime yalvarmaktan ne mecalim kalmış ki?
Ben ufkumu aşayım, yüzüm gülsün, evime döneyim
Ne de göreyim anamı, ne de şükürler edeyim ben?
Sadece yatayım o döşekte
Narin ellerimle yüzümü tutup şöyle kaldırayım başımı
Bir de iç çekmeden bir günüm geçsin, varayım ecele
Yeminler olsun özledim, yeminler olsun bir gece öleyim sadece
