Sanatı serenat ettiğim kağıtlarımı yırtıp
bana kurşunu yuvasından ayırmamam için
ahizeden kan akarcasına tembihler
gerekse tehditler ettiniz
Ama bilmediğiniz şudur beyefendiler
sizler kağıtlarımı yırtıp, kovanı namluya verirken
ben ellerimi kaldırmayacağım!
Bileğimi büküp, kalemi tutar tutmaz
yazmaya devam edeceğim
gerek tuvallere, gerek duvarlara
gerekirse kalemi tahtaya çırpacağım
Sizin hınzır deviren pençeleriniz
pervasızlıkla çırpışan kanatlarınız var
ses seda kesen iş ortaklarınız
şairi mahzeninden, tecride tıkacak uzun kollarınız var
var olsun
çünkü ben vazgeçmem
Beni şuracıkta vursunlar
peşinden on cengaver beni gömedursun
üzerimde gardenyalar bitecek
fikirlerim tütecek, göçüp gitmeyeceğim!
Yanımdan geçenler, gözlerini alamayacaklar
"Ne kadar güzel bir çiçek" diyecekler
çünkü en sevdiğim çiçektir gardenya
okuyanlarım bilecek, beni gören ve de duyan
Şiirlerim bitecek toprak üstü
bitedursun, dimdik duracağım
özgürlüğüme kavuşacağım
belki sizin elinizden
belki tanrı çekip alacak ruhumu bedenimden
