eşsiz kokunla tütmüş çarşaflar
ve de dört duvar içi yükselen müzik
Kim derdi?
Bir uyanışla başlayan anılar
bir feraset ve nefretle son bulacak
Güvenini serzenişten sarkaç misali
kırdım ve de burktum ince ton yüreğini
ne dönüm, ne dönüşüm bıraktım sana
Mental sağlığımın kimyasıyla
sana yaşattım uyanışın nefretini
o an kusmak ve dağıtmak istedin
masumiyet kurbanı, canavar paravan suratımı
Ve hassas tenimde bıraktığın izler eşliğinde
bir daha göremeyeceğimi biliyorum
o şehvet tahribatı, defalarca tanıştığım suratını
gideceksin bu diyarlardan
Ve de döneceksin bir gün
ayak bastığın, çiçek açtığın vefalı topraklara
aklına bile gelmeyeceğim
gelirsem de hatırlamak istemeyeceksin
Ben ise yaptıklarımın mahçubiyetiyle
pişmanlığın bir başka meyvesini
sensizliğin esaretiyle yaşayacağım
Kim bilir?
kavrulacağım belki de
sensizliğin esareti
senin bıraktığın güzel anılar
ve de senin izlerini taşıyacağım
