Benim buğday tenli aşkım
Biz kimse görmez sanıyoruz ya
Umarsızca, bereket sütü içer gibi
Kusursuzca, çılgınca seviştiğimizi
Gökyüzleri tutkun ettik
Millete ilan aşkımızı
Duyacaklar dudaklarımızdan
Bereket sütü içer gibi
Her şapırtıyı
Birer birer
Tefe koyarcasına sürgün edileceğiz
Haram edecekler beni sana
Seni anıp anıp ağlayacağım
Geride bir defter yanacak
Kalem elimde terk edeceğim bu şehri
Kim bilir öleceğim belki de