AYNI KENT, ATEŞ KALP

Seneler üstüne seneler, bildim bileli

Hiç değişmeyen bir özlem, seni arıyorum

Karşıma çık, seni görmek istiyorum

Kapımda belir, yaklaş gözlerime, tek kelime etme

Gücenirim, konuşamam, kalemim yazmaz

"Ben senden sonra kimseye aşık olmadım

Seni çok özlüyorum, sana yüz seksen dört şiir

Bir parça gül, yeni bir hayat, çok gözyaşı getirdim"

 

Ebedi uykunun, ruhuma üflenişi

Mecmua yazarların tıkanması

Şairlerin çıkmazıydı

Ve o bulut yataktan kalkıp gidişin

Ten ateşini kalbime serp 

Ve biz kavuşana dek yangını izle

Çünkü seni arayacağım

İnanıyorum, bunu okuyorsun

Ağlamaktan beter, acıdan telef oldun

Ama tekrar ateşi söndürecek o kavuşmanın hazzını

İnanıyorum, bir gün yaşayacağız

Ve sana hiç unutamadığın, unutturmayacağım bir yazı bırakıyorum

"Kısa saçlı kadına yazdığım şiirlerim

Ama ben geceleri güneşin olduğu

Kavgaların doğduğu yerden geliyorum

Ve senin ruhuna sahip olmadan 

Bu savaşı bırakmayacağım

Aynı kenti defalarca turlayıp

Aynı sokakta seni bulacağım

Ve öyle güzel kavuşacağız ki

Yıllar önce ateş serptiğin bu kalp

Parçalanıp sökülene kadar yanacak"

MEVSİMSİZ KENT

Dokunduğun ateşin yaktığı aynı ten

Farklı dudaklar, aynı yalanlara şahit

"Acı çekmemizi istemiyorum, hayatımdan çık artık!

Zehrimi sana bulaştırıp senden kurtulacağım"

Mevsimsiz kentin en korkak 

Kalbinden uzak, sesine muhtaç 

En genç, en muamma şairiyim

Elmadan aldığın ısırık, bu bedeni kavurdu

Gözlerini kırpmadan eriyecek

Artık çürümeye mahkum

Saçlarım ise kutsal bir cilt gibi dökülecek

Korku gerçek, korku içimde

Tutku içimde, şüphe yanı başımda

Kemiklerim titriyor

Yine de yalvara yalvara senin adını sayıklıyorum

Ve ben bugün, gözlerimi sana bakarken oyacağım

Çünkü senin için anılar var, anılara mahkumsun

İşte ben de ölümün karanlığını, senin aydınlatan

Asla yaşlanmayacak, son gördüğüm yüzünü unutmayacağım

DRAMA, SANTA BARBARA

Gözlerimi kırpmadan

Son bir öpücük verdim ona

Hoşça kal dedikten sonra

"Hepsi burada biter"

Ağlamalı bir ses, yaklaştı

"Bir daha öp beni, göreceksin

Dünya bize ait, buradan gidelim

Diğer günlere bakalım, bizi ne mutlu etti?"

Santa Barbara parkı

Senden uzaklaştım, gitmem gerek

Geçmişimle daha fazla yüzleşmeden

Bir gece sonlanmadan, kirden kurtulmalıyım

Ve onu terk ettim, mavi gökyüzünün altında

Masmavi gökyüzü, gök kubbe, bulutlar

Ve rüzgar beni taşıdı, merhametsiz sessizlik

Döndüğümde seni bulacağım

Kehribar kokun, damıtılmış gözlerin çığlık atacak

Santa Barbara'da bir keman ile karşında olacağım 

METHİYE

Bana o kadar çok şey sunuyorsun

Karşılığını sana ebedi yaşam olarak vereceğim

Öylesine zehirli, kinli, aciz ve ölümlüyüm

Bir gece olsun şair gibi hissettim

Çünkü en büyük hayranım sendin

Rüzgara kapılan saçlarımdan, tutam tutam

Alev saçan, parıltı gözlerimden, tek gülümseme

O kadar hiddetli bir tutku 

O kadar şehvetli bir kapanış

Acı dolu ifadelerle

Hoşça kal

RÖNESANS, TUTKU

Bir serenat, gece bulutları çökmüş

Turuncu saçlarımdan gölgeler

Gök kubbeden her bir yıldız parlıyor

Gözlerimden rüzgarın ışıltısı

Dudaklarımdan güneşin şarkısı 

Yüce yaz meltemi! Tenimi ferah tut

Okyanus damarlarımdan akıp giden kan

Şehvetli, boğazını sımsıkı tutan ellerim

Dudaklarındaki parmaklarım, nece bir tutku!

Yeminler olsun, vazgeçmek kolay değil

Tadına, sesine, zevk uyandıran gülüşüne

Doyumsuz küsuratım affola 

Şayet, sizin gibi benzersiz birinin tüylerimi diken edişi

O ses tonuyla adımı söyleyişine şahit oldum

Nece bir sevgidir bilemem, şükran duyuyorum

Arzum ve talebimdir, seni istiyorum

TRAVMA

Korkunç günler, kan donduran kesitler

Bir ev, üç çocuk, kardeş ikizler

Kartonla kapanmış cam, kelebeğin pulları dökülmüş

Karton yırtık kapı, dolap kapağı ağzına kadar açık

Kelebeğe dokunursan ölüverir, kanatları kırılır

"Uyu oğul! Uyumazsan boğazını keserim

Kardeşlerinle bu yatakta yatacaksın, gölgelere bakma

Sakın uyanma, biz tenimizin zevkini yaşayacağız

Bugünler bitince sana unutamayacağın bir travma bırakıyorum"

Pastırma yakan boğaz, her gün dayak yiyen çocuk

Şahin peşinde, Şahin seni takip ediyor

"O parfümü kimin için aldın? 

Seni ölene kadar döveceğim

Oğluna sarıl, ağlamaya devam et

ÇÜNKÜ O ÖLENE DEK AĞLAYACAK"

GARDENYA BAHÇESİ

Bir gardenya, iki bahçe

Seni arzuluyorum güzel yaratık

Sana hayranım, keskin soğuklar boyu

Zemheri geceler, kuşkulu sabahlara kadar

Seni özlüyorum

Bu gardenya senin için, sana sakladım

Sana vereceğim o öpücüklerin

Başkasında bulamayacağın sıcaklığını taşıyorlar

Eğer bir gece, bir sabah, bir gün

Aşkımın bahçeleri ölürse

Bunun nedeni sevginizin beni cezbettiğidir

HİÇLİKTEN GELEN

Zaman geçiyor, günler uçup gidecek

Sana nasıl dokunacağımı biliyorum

Bir gün iki yabancı gibi, uzaklaşacağız

Ve sen son bir veda öpücüğü sunacaksın

Nasıl unutacağız bilmiyorum

Hiçlikten aşkı, hiçlikten tutkuyu

Gözlerinden geceyi, sesinden her heceyi

Kalp atışlarımı hızlandıran safi dokunuşlarla

Beni daha çok kendine çekiyorsun

"Seni her gördüğümde güneşin güzelliği süzülüyor

Gökyüzünden her yıldız birer birer gözlerine yansıyor

Yontulmuş kalbim, senin kadar özel bir ritm arıyor

Ve sen o kadar şaibeli yaklaşıyorsun ki"

Tüm kulübeleri sonsuz kılıp sana her sözü verebilirim

Ama bunu sen olmadan asla başaramam

Çünkü sen hiçlikten güzelliği yaratan bir tanrı gibi

Tıpkı yüzyıllar boyu sürmüş anların hatırını sunuyorsun

Ve ben bunu seninle başaracağım

BİTTABİ

Şimdi geçen yıllara bakarken

Hatırlıyorum, dedem göçtüğünde bu dünyadan

Tam seksen dört yaşında

Tanrı bağışlamadan ruhunu

Beni şüpheye terk etti

Merhametli tanrıya atfedilen sözler

"Bizi bu denli seviyor"

Neden terk etti bizi?

Yaşlıyım, çok yaşlıyım"

CORPORIS

Domuz bağı, zor tahammül

Aynadan beter tekerrür, cebimde bir jilet

Kapalı bir zeminde dört duvar, sen ve ben

Mesih seni besliyor, ben sadece sayıklıyorum

"Sen yaşlısın, sen güçsüzsün, sen uyuyorsun

Bizi besledikleri bu kuru ekmek, ah benim doyumsuz midem"

Jilet ağzımda dönüp duruyor

Açlıktan büyümüş nefretim, insan etinden lezzetim

"Bir gece uyuyacaksın, o kadar derin uyuyacaksın, sana yaklaştım

Mesih seni besledikten hemen sonra, uzak uzak yaklaşmışım

Titrek ellerini tuttuğum gibi etinden parçalar deşeceğim

Seni besledikleri kuru ekmeği mideni deşip ben yiyeceğim"

Korkuyla uyu ey bunak

Senin etin ziyafet, kanın şaraptır

Hala yaşıyorsun, yaşın geç, bedenin nimet

Ve toprak olmana asla izin vermeyeceğim

Mesih'in verdiği bu kuru ekmekten fazlası

Gün geçtikçe çürüyen kuru derini yüzeceğim

Pişman olmadan, artık korkmadan, besleneceğim

TİTAN PROMETHEUS

Tanrılar kendilerine tapmak üzere insanları yarattı. Onlar aciz, onlar zavallı, onlar bencil yaratıklardı. Karanlık mağaralarında yaşar, her şeyden korkarlardı. Işığı göremeyecek kadar karanlık bir çağ vardı onlar için.

   

Bir gün Titan Prometheus onlara acıdı, o aciz yaratıklara merhamet etti. Onlara bilginin kaynağı ateşi verdi, ışık

oldu onlara. Bu durum tanrıların işine gelmedi, onlar küçük düştü, düşemezdi, bu bir başkaldırıydı! Prometheus'ın ataları tanrılara yenilmişti. İntikam istiyordu, hiddete uğrayacağını bile bile yaptı bunu.

Ve o gün geldi, ceza vakti yaklaştıkça dünyada şimşekler çakıyor, insanlar ölüyordu. Zeus, Prometheus'ı bir kayaya zincirledi. Her sabah bir kartal göklerde uçuyordu, her sabah bir akbaba o kayaya narince inip vahşi, feci, naçizane bir şekilde kendini yenileyen karaciğerini yiyor, Prometheus her gece tekrar diriliyordu.

 

"Merhametli olmak ağlayanla ağlamak değildir. Ağlayanın göz yaşını dindirecek bir çözüm yolu bulmak ya da bulmaya çalışmaktır. Merhamet acımak değil acıtmamaktır. İnsan merhamettir. Merhametin olmadığı yerde unutmayın ki insan yoktur. İnsan, gücün karşısında saygıyla eğilir, ama merhamet ve şefkatin önünde diz çöker." 

KABUS SABAHI

Sivri dişleriniz, ölüm pençeleriniz var

Çirkin gülümsemeniz, korkunç bakışlarınız var

Ben ise sadece korku ve nefrete sahibim

Rüyalarım kavgacı, çarşı boyu elimde bir keski

Kendi ayaklarımla ölüme gidiyorum

Latince dualar, adını andığımız kutsal isimler

Etki alanından bir saniye aksamak, duraksamadan

Sadece gök kubbe ve ben

Aynı keski elimde, kavgacı rüyalarım

Çarşı çarşı dolaşıp, ölüme kendi ayaklarımla

Arkama bakmadan gidiyorum

NEFRET VADİSİ

Zemheri vakit, çocuk ağlıyor

Maça son zehri getirmiş 

Gece çökmüş, dizlerimin üzerinde 

Sokak lambası altında bir dua ile kapanış

Değersizler, unutulmuşlar, ölüler vadisinde bir gece

Ölüm kalp atışından yakın, öfkem uyuyor

Aynı yatakta bir ışıltı gözlerimden nece akıp gidecek

Yeni bir rüya, kafam dopdolu, uykumu bölen bir söz

"Katilini affedersen seni tekrar öldürür"

Şayet ben yine bir geceyi daha aynı vadide

Başka değersizler, unutulmuşlar ile geçireceğim

Sizler geçmişimi önüme sunduğunuz her vakit

Ben yeminler edip, tüküre tüküre küfür edeceğim

Tonlarca hürmet çürütüp

Bir gecenin sonunda hiç olmadığım birine 

Kabil'in soyundan başka bir birincil oğul olacağım

GÜÇ VE SAYGI, BILLY

Maddiyat yetiştirdiği bir başka soğuk genç

Adı Billy, gencecik, korkusuz

O kadar büyülenmiş, saygıyı satın alamaz

Görüyorsun ben ve böyleleri asla eşit olamaz

Gücün varlığı için ben bir başkasını ezmem

O ise saygı tiryakisi, zayıf zekalı bir adam

Herkese şeytan olduğunu göstermesi gerekiyor

Her gün farklı bir rol, yepyeni zulümler doğuruyor

Şeytanla dans ediyor, gözleri kanayana kadar

Açgözlülüğe boyun eğmemiş, güçten besleniyor

Caniler ve katiller gibi büyük olmak istedi

Ondan daha saygın kişilerle görüştü

Ve ona gülümser bir ses ile yaklaştılar

"Elinde silah olan her serseri, birini öldürebilir

Sadece gerçek bir kabadayı, düşmanlarını ölene kadar bıçaklar

Önünde dikilir, tam gözlerinin içine bakar"

Unutma, her kötülük için var bir seçenek 

Soğuk hücrede şeytanla ölene dek dans et

Ona bir seçenek sundular

"Başka bir masum kadın, güçsüz, aciz

Başka bir kurban için kan dökeceksin"

Yağmur yağarken konutlarda yavaşça yürüdüler

Tüttürdüler, içtiler, eğlendiler

Sokakta yalnız başına yürüyen bir kadın görene kadar

Sabahın üçü, yapayalnız, işten evine dönüyor

Arabadan yavaşça indiler, takip başladı, konutlar kararıyor

Adeta karanlık onları yutuyor

Kafasına bir tişört geçirip onu yere serdiler

"İşte bu evlat, şimdi sert olma şansına sahipsin!"

Billy onu tuttu ve onu saçından yakaladı

O masum kadın, o aciz kadın

Onu kimsenin olmadığı bir lobiye sürükledi

Kadın can havli bir mücadele, çatıya çıkardılar, yere yatırdılar

"Bağırmayı kes, hareket etme!"

Tişörtün yüzünü kapattığı bu masum kadın

Bağırıyor, çabalıyor, tırmalıyor

Çenesi kırılana kadar yere vurdular

Kaburgaları kırılana kadar tekmelediler

Kıyafetlerinden kan sızıyordu

Kurban sessizce ağladı

Hepsi ona şiddetle tecavüz etmeye başladı

Kırık çenesiyle tanrıya yalvarıyordu

Umursamaz, korkunç, kan donduran kahkahalar bitmedi

İşleri bittiğinde, kız yerde kan, kırık ve çürüklerle yatıyordu

Serseriler ölümü getireni bir bez içinde Billy'e uzattılar

Ona kızın her şeye şahitlik ettiğini, onu öldürürse onlardan biri

O caniler ve katiller gibi olabileceğini söylediler

Bir dakika düşünmedi, kız zaten ölüme hazırdı

Eğildi, silahı kızın kafasına dayadı

Tetiği çekmeden önce elde edeceği gücü

Hayat garantisi parayı düşündü, umursamadı

Yeni kardeşlerinin yanında kendini daha güçlü hissetti

Silahı hazır etti, tişörtü kurbanın yüzünden çekti

Gördüğü şey onu her şeyden çok korkuttu, yalpaladı, kekeledi

Çünkü kendi annesinin gözlerine bakıyordu

Oğlu annesini terk etmişti, kadıncağız en büyük acıyı o an hissetti

Tüm dünyası durdu, düşünemedi bile

Ve annesinin eve geç saatlerde geldiğini hatırladı

Hiçbir şey için çok çalıştı

Zamanında onu bu dünyaya getiren kadına ölümü sunmuştu

Bağırarak ağlıyordu, yalnız, korkmuş, aciz Billy

Çatıdan atladı, kirli bedeni, kötü ruhuyla öldü

Ardından annesini öldürdüler, bunun hakkında konuşmadılar

Çünkü saygı ve güç bazen duyguları unutturur

Sizi hiç ait olmadığınız yerlerde, asla unutamayacağınız şeylere şahit eder

Korkunun varlığını hatırlamadan, geriye dönüp bakmadan yaşarsınız

UYKUSUZ SABAH

Bugünün sabahını, gelmek bilmeyen bir akşam için çevirdim

Soğuk gecenin bitmek bilmeyen ay ışığı olsaydım mesela

Denizden çıkmayan o kumun, sahili aydınlatan kabukları

Çamur kokan, karanlığın yalnızlığı olsaydım

"Ben ne zaman öleceğim tanrım? Korku beni bulunca mı?"

İrileşen, çakıl meyvelerden birine dönsem

Kafamı kaldırıp bu aciz, bu kirli bedenden kurtulsam olmaz mı?

"Tanrım, uykusuz sabahların bir anlamı olmalı"

Pamuk kadar yumuşak, keten kadar sert bir sabahtayım

Suçum neydi? Neden ürkünç sabahın bir umudu yoktur?

Neden bir fotoğrafın rüyası yarım kalır mesela?

Ne zaman öylesine üşümüş bir evsizin yaktığı ateş olacağım?

Söyle tanrım, bunca zaman hep ben konuştum

Hep ben yazdım, hep ben kavruldum

Bin bir neden, türlü türlü sorularım var

Ruhani bedenime kavuşturmadan beni

Son bir kez, cevap ver bana

ELVEDA

Öyle bir sabah, mevta bir gece

Dünyanın ekseni kaymış, bir kez yaklaşmadan

O güzel, şehvet dökmüş, körpe dudaklarından

Sanki bir tutam almış, saçlarıma ateşi savurmuş

Elveda bakışlarıyla uzaklara gidiyorum

Sevgimi sunduğum bir gül, üç papatya ile 

Bu şehri ebediyet ve acıyla terkediyorum

Hoşça kal, aşkını unutmayacağım

Gülerek ağladığım bir başka güne

Başka başka insanların nefretiyle uyuyacağım

Öyle bir sabahı, mevta bir geceyi 

Bir kez sana dokunmadan yaşayacağım

Ve son kez, hoşça kal, aşkını unutmayacağım

SON DURAK MELEĞİ

Bir gün cadde boyu, sert adımlar

Güneş sıcacık, hava yumuşak

Koşabildiğin kadar koş

Uyuduğun kadar unut

Lanet kokusu geceme sinmiş

Başka bir zaferi yaşamak, iyi değilim

Hepsi anılarımda kaldı

Özlenen, bir daha yaşanmayacak günler

Feci şekilde ağlayan, ölüm hakkında düşünüp

Ve rüzgar boyu gülümseyen bir çocuktum

"Ben kendime açtığım savaşta bir askerim

Ben kendime açtığım savaşta bir cinayetim"

               RESSAM ZENGA

YENİ SEFER

Korkunun sesi aynı, bana eşlik et 

Seçkinler doğacak, ölecek ve sonraki hayat 

Nankör, marş kölesi insanlar itaat ettikçe 

Tanrılarını kanlarımızla besleyecek 

Sessizlik kılığında bir başka katil için 

Kiliseler, kurbanlar ve nece sanatçılar 

Bu savaşa mefhum, kılıcı indirene dek 

Çekilen acı durulmayacaktır 

Devirler boyu masumlar 

Külyutmaz gerçekleri getirdi 

Kimi öldü, kimi ölmekten beter 

Çarmıha gerilen İsa kadar çivili 

Unutulan tanrılar kadar bitkinim 

Ve bugün yeni bir sefer başlayacak 

Altın çağ gelmeden önce 

Son bir savaş, beklenilen savaş 

Emin ol daha nice insan ölecek 

Ve sizler birer piyon olarak 

Sadece ölmekle yükümlüsünüz

KAYIP

İnsan, bir ayağı çukurda
İnsan, bir eli kanlı
Ve bir eli sevdalı
Bilmez, bilmek istemez aşkı

Ay doğar, güneş ölür
İnsan kederini bırakır
Geceye atıldı iftiralar
Ruhları acı ile kaplı

İnsan, bir öyledir bir böyle
Ahenge kapılır bazen
Ve bazen kedere
Hiçliktir, nedensizce

BARIŞ GETİREN

Nefessiz bir dakika durmadan

Ölmem gerektiğini bile bile, korkusuz

Onlarca adım, binlerce yemin, tonlarca küfür

Şükürler olsun gecenin tadını aldım, başka bir gece

Geldim, oradayım

Sessiz sedasız, başka biri olarak

Gözlerimi kapatmadan, kırpmadan

Sadece seni izliyorum, kaçıyorsun

İftira üzerine iftira, ciğer deşen bir melodi

Korku senin içinde, kurban sensin

Bana ne olacak? Ne zaman gideceğiz?

Adını andığımız kutsal isimleri titreteceğiz

Bana ebedi yaşamı teklif et, karşılığında bir bıçak sun

Cennetin anahtarını bir elmayla değiştir, gözlerini ayırma

Bir kurban seçiyorsan öldüğünden emin ol

İntikam sırası değişecek, seçkinlerin hatırına 

Son defa senin canını alıp barışı getireceğim

DANS

Bakışlar sezilir, usul ve hüsranlı

Herkes çıkar peşinde, sinsi sinsi 

Herkesin üstünde bir post 

İşlenmiş altınlar dizili, teker teker

Bir piyano sesi, cazgır bağrışlar 

Barış dar ağacına asılı 

İnsan bu kadar kibirli mi? 

Ahşaba sürten topuklar 

Küçük, tiz ve kinli cızırtılarla

Yüce şeytana atfettik kötülüğü 

Görmezden gelen gözler ile 

Sanat hiç bu kadar öfke dolmadı 

Uzun uzun yankılar eşliğinde

Sanatıma, zevkime adanmış ruhum

Ebedi uykuya dalmadan önce, yavaş yavaş

Depresif hırıltılar çıkar

Her sancılı savruluşta 

Onlar huzursuz dostlar 

Eller kanlı, ittifaklar vefasız

MEFHUM SAVAŞ

Kapalı yolu insanın 

Uyuşmuş, titrek, kanlı gözler 

Eşlik eder her fısıltıyla 

Çelik zincirlerle bağlılar tabulara

Sessiz sedasız çekilmeden önce

Kulaktan dolma, bağnaz, kör bilgiler

Duymaktan çekinerek

Öğreti adına, verilen savaşlar adına

Damladığında her kan 

Divan eder çınlamalar 

Jilet yarası gibi tatlı 

Yutkunamaz, boğazlar tıkalı

Kan donduran öğretim adına

Selam olsun efendi, selam olsun sana

ESKİ DOSTLAR

Kan bürümüş gözleri
Bir taraf aydın, bir taraf karanlık
Kitaplara konu, tarihi destan
Eski dostlar çatışsın durmadan!
Durmaz soluklar, durmaz gözyaşı

İlahi dostlar, ölüm bahçesinde bir arada
Yaka boğaz, ateş altında, nefes almadan
Yanıp biten bir taraf, nur ve aydınlık bir taraf
Şüphesiz, bir kişi hayatta kalana dek durmak yok

Seher yıldızı bir yanda
Bir yanda çobanların kralı
Mahlaslar belli
Ve susmaz iftiralar
Susmaz iyiliğe atılan çığlıklar

Zaman kısa, zafer yakın
Acı bir son ile telef edilmeden
Eski dostlar sonuca varacak
Peki asıl soru, kim kazanacak?

Kaleme dökülen her an
Yer eder divan kalplere
Unutulur mu hiç?
Unutulur mu bu sıcacık kan?

SÖZ VERDİĞİN SAAT

Her köşenin sonunda seni bulmak

Kehribar keskin kokunu duyup

Şöyle bir gök kubbeye kafamı kaldırdım

Sesinden uzak, ağlamaktan beter

Peki rüyalarım kanasın, ruhum ne der?

Divan eder gülüşlerin

Tersine döner hecelerim

Kara geceyi aydınlatan güzelliğin

Aşkta suçlu ben miyim?

Ve zaman tükeniyor sevgili, son defa

Denk düştüğümüz hakir bir sokakta

Ölümüne özlemiş gibi sarıl bana

Sözüm bitmeden konuş, ıslak dudaklarınla

Aşkın hukuku serttir

Ne adalet, ne irfan

Kalbim zikreder her anı

Sevgilim, söz verdiğin saatte

Sensiz, o kuytu köşe, yalnızlık ve ben

AŞKIN NE KADAR DERİN?

Sabah şafağında gözlerini kavuran ateş

Denizin kollarında kulaçlarına şahidim

Yağmurun altında dudaklarını hissederken

Bir yandan çalan melodiye eşlik ederim

Benden uzaklaştığın her an

Bir yaz meltemi ile bana tekrar geri dönüyorsun

Aşkınla ısıttığın kalbimi hayata döndürüp

Sana yazdığım şiirleri saklıyorsun

Sen ki, en karanlık gecelerimin ışığı

Gözlerimi kaçırmaktan korktuğumsun

Sen ki, düştüğümde kaldıranım

Yazdıkça adını hatırlatansın

ASIL KURBAN

Nefretten derin, korkudan büyük

O kadar belirsiz, o kadar acımasız

Damak tadını söken, kulak çığırtan 

Üç kurban, bir katil

Biri zulüm etmiş, biri zulme göz yummuş

Asıl kurban ceza değil, kurtulmak için burada

Asaletini yüzünden alan kim varsa bir gün ölür

Ama sana geçmişini unutma şansını kimse tanımaz

Aciz kurban, sevilesi varlık

Zulüm görmüş, başkaları ise göz yummuş

Sesi çıkmamış, çok ağlamış, hakir görülmüş

Ah benim naif, küçük kurbanım, senin etini yemeyeceğim

Acı dolu dokunuşlardan sonra cezalar çekildi

Ama asıl kurbanı hayatta tuttum, ona ölümü getirmedim

Her yüzüne dokunup, konuştuğumda sesi çıkmaz oldu

Ah benim cılız, cesaretsiz kurbanım, neden ağlamıyorsun?

Yoksa seni çoktan öldürdüler mi? Sana kıyacağım

Acı çok, bu dünya rezalet, kimin cehenneme ihtiyacı var?

MUZDARİP, DÖRT DUVAR

Dört duvar, her duvarda bir çentik 

Her duvarda bir ses, acımasız bakışlar eşliğinde

Tüküre tüküre küfrettiğim bir başka sabah

Ritmsiz geceden kalma kuru tütün, ıslak gözlerim

Adını kulaklara fısıldar gibiyim

Bir tanem gözlerini aç, son sabaha kanma

Adımı bir kerecik an, üç defa gülümse

Çünkü ben her gece zikretmekten yoruldum

Her sabaha uyandığımda kalemi elime almadan

Zafer getiren sesinle sofraya çağır beni

O günler çoktan geçti bir tanem, geriye kalmadık

O baş döndüren sesin vardı, o kutup mevsimi gözlerin

Başka denizin mavi dalgaları, başka toprakların meyvelerinde

En güven dolu, en huzur getiren sözlerinde kaybolurken

O denli kabuslar aleminde kimsesiz yürüyorum

Yapayalnız, yalın ayak, bir tek söz etmeden, nereye gidiyorum?

MERHUM, GENÇ İSA

Kendini bilmeyen bir bıçak kadar keskin

Yeni keşfedilmiş topraklar kadar genç

Bileklerinden asılı haç ters dönene dek

Huzur içinde yat merhum İsa

Yerin altından biraz enerji, umursamaz kaynaklardan

O kadar derin bir güç hissettik, sakin tanrı dilinden

Bir o kadar kuzgunların nece dağlara volta atışına şahidiz

Ebedi uykudan uyandırılmış bir intikam, bir yaygara gibi

Bir o kadar sek bir hikaye, huzur içinde yat merhum İsa

MESİH, SAF ET

Sana bir hediye bıraktım, vücudum

Vücudum seni besleyecek, etimden ye

Kulaklarını kapatmanın faydası ne?

Biz kafanın içindeyiz oğul

Mesih, hayatta kalmak için tek şansın bu

Etimi kes, derimi yüz, kendini besle

Kaburga, göğüs, çürümüş deri

İnsanoğlu etini kesip kanını içmedikçe yaşam olmaz

Bedenimi yiyen, kanımı içenin sonsuz yaşamı var

Ve ben onu son gün dirilteceğim

Etimi kesip, bedenimi yiyen içimde yaşar

Ruhum onun yanında, onunla yeniden doğar

KARKAYALAR DONDURMA

Değişime yürüdüğüm yolu değiştirmekle değil

Saçlarımdan fazlalıkları aldırıp, şöyle bir kendime bakarak başladım

Oysa ben o evime gittiğim yolu, belki göz göze geliriz diye

O coşkun adımları yanında yürümek için atmıştım

Her akşam kirli bedenimin o temiz işaretiyle

Elimi nece kaldırıp sana kadeh uzatırcasına selam verdim

Kaç defa oldu sayamadan onlarca gece sonlandı

Bir kez olsun yaz bitsin istemedim, veba bizi evlere tıkayıverdi

Aylar yandı, şafakları güz aldı götürdü

Temiz bir sayfa açmak için bin adım ilerledim

Kuzey kutbunu sürme yaptığın gözlerin, kehribar rakısı dudakların

O keskin bakışlarından kaçamaz oldum ben

Sarhoşluğumu unutturan o gülüşüne adım adım

Bir apartman, bir dükkan

Bambaşka yelkenler, bir başka şehre yol açmadan

Son bir gece daha bizi alıp götürmeden, sadece zamana bırak

NİKOTİN

Her göz kırptığında korkular çürüyecek

Her uykuya daldığında şüphe çekip gidecek

Bir anlık olsun karanlıkta rahatça nefes alacaksın

Tam yatarken aklına düşeceğim, bunu planladım

Rüyalarında pelerinsiz dolaşırken beni unutamayacaksın

"Öp beni, ölümcül silahlar çekilmeden

Hala bir şeyler hissediyorken, hala buradayken"

Hakir zaman geldi, aciz melekler gidiyor

Güneş batmış, yatak tenin kadar sıcak

Dudaklarından yudumladığım o papaz şarabı 

O kutsal şarap eski tadını kaybedecek

Gözlerim özlem dolu yaşlar bırakırken

Sensizlikten korkacağım, yalnızlıktan öleceğim

Bizim şarkımız tekrarlanıyor, senin için atan kalbim de öyle

Geriye bir yazı kalacak, sen ve ben asla kavuşamayacağız

HASRET SONRASI

Sen ki, şair çıkmazı, yazar tıkanması

Bir sabah, darbe sonrası yurdundan telef edilmiş

Sürgüne kurban sürülen dağdaki çocuklar kadar korkmuş

Kalyon kışında soba sıcağında şefkat aramak kadar uzaksın

Sözlerime şehveti getirdiğin gibi

Bu gece ilhamı tutup önüme sundun

Gözlerinden akan yaşlar kadar üzgün

Ellerini sürdüğün duvarlar kadar sertim

Bunca zaman hep bekledim

Hanımeli açan bahçelere gömülen insanlara rahmet

Korkuyla uyuduğum gecelere tüküre tüküre lanet

Bu kağıdı gecenin köründe, bir gün okursun diye sana bahşettim

KARA FON, YANGIN

İlgi duyduğun ne varsa topla

Bu gece masana tüm anıları dök

Ortaya en sevdiğin fotoğrafı koy

Ve çoktan ateşe verdiğin evinde rahatça otur

Bir sürü insan tanıyacaksın, çok fazla para kazanacaksın

Bu denli bir ölümü seçmek çok cesaret ister, korkaksın

Onca konulan tanıya, bunca verilmiş yaraya isim ver

Ama sakın ola kim olduğunu unutma, saygını yitirme

Aşk silahlardan sızdıkça gece, vahşetiyle ateş alıyor

Seni tanımaya başlamış, yanan bir evin içinde oturuyorum

Ateşler bana yaklaşana dek bir çıkış yolu bulabilecek miyim?

Yoksa bu ateşe başka bir kurban daha küllenecek

KABİL'İN SOYU

İşte onlar çoğunluk, işte onlar güçlü olan

Ebedi uykudan bir gün uyanınca farkına varacaklar

Birinciloğul soyu, Kabil'in kanından doğacaklar

"Korkunun olmadığı cenneti bu dünyada yarattık"

Adem'in gübresi, Havva'nın gülümsemesine saklı insanlar

Büyük savaş uğruna unutulan tanrılara lanet ettiler

Size İkinciloğuldan bahsetmedim, bilmezsiniz

Elohim'in oğludur, avcıdır, adak verir

Kabil hep temiz kaldı, kötü hissetti, çok ağladı

Leviathan soyundan geldi, soyunu sürdürdü

Biz Kabil'in soyundanız, Habil'in adını anmıyoruz

Kötü tanrının yeminlerini yutmadan, bu geceyi de sonlandıracağız

KARA GÖRÜNDÜ

Kimi yazdığı kağıdı titreyen elleriyle kırıştırırken

Kimi kırıştırdığı kağıdı son kez açıp bir şeyler yazdı

Seni okuyan, adını anmış bu dudaklarım

İhanet keski dudaklarına karşı çok yeminler etti

Öyle denli aşkın intikamı olmaz, coşkundur

Sen susarsın, gözlerin konuşur, özlemekten beter

Ve sana duyduğum özlem bugün beni öldürse bile

Seni hatırlamaktan vazgeçmeyeceğim

Çirkin denizleri süren bir kaptan olarak

Seni sonsuza dek kendime tutsak ettim

Bu denizin ortasından sana doğru yol alma umuduyla

Kalp ufkumu ve arzularımı aşacağım, kara göründü

NANKÖR VE TUTSAK

Şayet siz anlatmak istenileni değil, anlamak istediğinizi 

Sesinizi duyuranı değil, adınızı duyuranı seçtiniz

En büyük korku, seçilen hayatları yaşayan acınası varlıklar için

Onlar düşünmek ve sorgulamaktan yaşam boyu kaçacaklar

İnsan nankör, insan tutsaktır

Kötülük habercisi ve zafer getireni ayırmayı bilmez

Bağımsız olmayı reddeder, özgür olmak ister, başaramaz

Kimi kendini yıpratır, kimi kağıtları, birileri de son defa yazar o kağıda

Ben bunca yolu yüzleşmek için geldim

Yıllar önce kestiğiniz elimi kaldırdım

Ve bugün bir zindanda uyanacak bile olsam

Yine de halkımı köle ettiğiniz bu yaşama sanatımla

Kalemimle tüküre tüküre lanetler, yeminler, küfürler edeceğim

KURU KALEM, SAF ATEŞ

Eline kalem almaktan korkan bir dost tanıdım

Hayat karamsarlığını sanatına vurmuş

Güneşin ölçüsüzce verdiği ışığı gözlerinden alan hayata nefret

Ben ve dostum, bizi kimse sanatımızdan çekip alamaz

Kim suçlar kendini bu yangın için?

Yeminlerin adını andıkça gece başlıyor

Yangın dün başladı, bugünse gecenin dumanı

Sokağın en yalnızı, kimsesiz yollar

Üç cadde, bir kaldırım, nece gölgeler gördüm

Nankör insan, aciz insan, nefret edilesi varlık

Sabaha doğru başlayan bu saf kuruntu

Bunca zaman boşa yaşadık, sona gideceğiz

Tanrının kollarında, sarmaşıklarda ebedi uyku

Ve tüm değerlerimizden uzak bir istirahat çekeceğiz

"İnsan eti kadar ağır, ruh kadar sek ve de hayalet olana dek"

          İllüstratör Berat Demir

TANRI KONUŞANA DEK AFFETME

"Herkese bela eden adam, en büyük korkuyu kendi yaratır"

Bize göçmen adını takıp yüzyıllar boyunca sürgün ettiniz

Bizi uygarlaştırmak adına kadınlarımıza tecavüz ettiniz

Doğan bebeklere kirli isimlerinizi takıp hakir gördünüz

Biz çok büyüdük, çok güçlüyüz, korkumuz yok

Tanrı bile bir uygarlık için bu kadar felaket yaşatamaz

Kötülük habercisi kim varsa dilini kesmişiz

Vatan topraklarını kirli elleriyle sıkıp kan çıkartan düşmanlarımıza lanet!

Artık o kadar başkaldırdık, o kadar ders aldık

Yaktığımız konfederasyon bayrağı altında ısınıyoruz

Yıktığınız evlerimizden kalma büyüklerimizin resimleri elimizde

Onların adını yad ederken kültürümüzün sofrasında oturuyoruz

Belki yıllar önce bizden her şeyimizi çaldınız

Ama özgürlüğümüz, neşemiz ve cesaretimiz hala bizimle

Bu gece yıldızların isimleriyle tek bir dua ediyoruz

"Tanrım yalvarırım affetme onları"

PERİ MASALI

Baphomet, karanlığın mezarından çıkıyor

Keski bir bıçakla ruhunu ona adak ediyorum

Dilimde Latince bir dua, sabaha karşın anma ritüeli

Halatın çözülmesine izin verin, beni sadece çarmıha gerin

Genç İsa'nın bilekleri kesik, vücudu lanetlenmiş

Huzur içinde yat

"Gün ışığından korkmuyorum, yeterince karanlık var

Bu dünya sana istediğini verir, karma bir hayat senden geri alır

Senin oyunlarını oynamıyorum, günün birinde ölmüş olacaksın

Korkunç peri masallarından geliyorum, nereli olduğunun önemi yok!"

UYU, ÖL, UNUT

Kireçli bir hava düşünmemi sağlıyor

Kalbim anı dolu, yıllanıyor

Bitmek bilmeyen bu korku esareti altındayız

Bahar sonrası zamanlar o denli ürkünç soğuk 

Veba bizi evlerimize tıkamış, köklerimizi arıyoruz

Bir türlü geçmeyen sancılar, kirli mideme inen duman

"Beni neden bu hakir zamanda yalnız bıraktın?

Gittiğin diyarlarda güneş şafaklar eşliğiyle doğuyor mu?"

O günü hatırla, bir bankta soğuk geçirmeyen kollarımdasın

Gözlerimiz birbirine sözlenir gibi bakıp yeminler ediyordu

"Sana ihtiyacım var, senin olacağım, her zaman burada, dudakların ve ben"

Benim şüphe dolu gecem, ne kadar da yalnızım

KIZIL KORSAN

Kursak bırakan denizlerin genzinde bir dalga

Bitmek bilmeyen bir toprak sevdası, biraz rom

Denizlerin üzerinde, sevdikleri aklından çıkmayan bir korsan

Kalpsiz ve merhametsiz bir korsan, tek arkadaşı olan denizlere nefret

Barış getirenin sesi kısılmış, rehber ölmüş

Yüzyıllar geçse bile savaş durmak bilmez

Savaş Kabil ile başladı, biz birinciloğul soyundanız!

Her geçen gün başka kımız, başka bir kelleden içilecek

Kara çağ geleli çok olmadı, denizlere tutsak bu korsan güçleniyor

Umut ettiği topraklar, yağma ettiği başka masumlar ölüyor

Kılıcı o kadar keskin bilenmiş, o kadar keskin bakışlarla 

Öylesine bir başka toprak ve bir başka masum kanına giriyor

MERHUMUN ZEHRİ

Bu yoldan geçme, tehlikeli tabelalar baş kaldıracak

Öylesine safsata zehirler, tüm aşkı etkisi altına alır

Ben ve dostlarım boğulduğumuz bu yaz akşamını yakmış

Tenimizi kavuran güneşin bir o kadar soğuk rüzgarına kapılmışız

Şimdi yüzüne tükürdüğüm bir başka düşmanın kılıcına tutunup

Zehri dudaklarımdan kin güttüğüm düşmanın boğazına salmışım

Çıkış yok, geri dönemezsin, şeytan izliyor

Melekler bizi yalnız bıraktı, uyu-öl-unut

Bu denli zehir, bedenimde yıllanıyor, etki alanındayım

Korktuğun o uykusuz gecelerin katili benim, ŞAİR KABİL!

Efendimin enerjisi bedenimi istila etmiş, zehri salana dek kurban sensin

Sonrasında ebedi uyku seni baştan yaratacak, bakmaya doyamayacaksın

Dokunmaya kıyamadığım o güzel bedenin bu gece kabusum

Işıklar sönünce beni bul, köprüye kadar eşlik et

Enerji ve zehir, serenat çoktan yazıldı

Bana ortak ol ya da yolumdan çekil, çünkü ben zehir taşıyorum

Ve bu öyle denli bir zehir, ölümcül bir mabet

Sevgim ve merhametimi yeniyor, seni sevmekten korkar oldum

Kurtuluş yok, aynı korkuyu her gece yaşayacağım

Benim için gece yok, yalancı ay ve yıldızlar

İçimde taşıdığım bu zehir, sana bulaşırsa ölene dek unutamazsın

GÖZÜMÜN FERİ, DALGALAR BOYU

Ben seni bulmadan sen beni bul

Yoksa tüm bu hisler tabiriyle muamma

Keşfe çıkılan bu insan bedeninde parmak gezinerek değil

Tek bir beklenti olmadan sevmekle uslanırmış insan

Sonbaharı hatırlıyor musun? Hatırlayamazsın

Gölgeler senin zihnine karışmış, kendini kaybetmişsin

Çılgına dönmüşsün, o kadar coşkun bir ruh hali olamaz!

Tek bakışınla beni yerden yere vurup gözlerimin ferini çalmışsın

Şimdi zaman doldu, kafanı kaldır ve bak bana

Çaldığın gözümün feri tekrar ak renkten dalgalanıyor

Ve bunca kasırgalar, bunca sabahlar geçmiş gitmiş, tek bir kelam

Ben seni bulmadan sen beni bulacaksın, başka yolu yok

Çünkü ben çoktan kaybolmuşum, dalgalar boyu şafaklara

ŞAİRLER YALAN SÖYLEMEZ

Gerçek yeminleri unutun, şairler yalan söylemez

Son sabah bitti, gecenin kursağında bakakaldım 

Karanlığa duyduğum hiddet son bulana dek 

Sadece biraz ışık, bir tas ay ışığı, biraz dudaklarından istemiştim

Tebessümler yalancı! Denk düştüğümüz zamana bak

Biraz sevgi bu sabaha kalsın, geceye ay kesiği dudaklarım açılacak

Sana son kez bir öpücük verecek, gördüklerini unutacaksın

Bir daha hatırlamamak üzere, bu diyarlardan gitmek üzere

Bu kadar çaba sarf etmene gerek yok, övgüler yalancı 

Bugün bana sakladığın o güzel günleri

Dönmemek üzere, ebediyen kaçmak üzere

Geceleri güneşin olduğu, kavgaların doğduğu kentlerde yaşayacağım

SON SAVAŞÇILAR, ÇÖKÜNTÜ

Bu yüzyıl, bu kuşak, bu rüzgarın adı

Aynı toprak ve farklı vefa arayışı altında

Nece vatan keşfinde kayıplara karışmak

Sessiz bir fon çığlığıyla, zafer getireni kutlamaktır bu

Kelimelerin kifayeti öleli, tanrının hükmünü sürmüyoruz

Kötü yeminler unutuldu ve de suskun insanları katlettik

Rehberlerin söylediklerini duymuyoruz, sesimiz eskisinden gür

İnsanın içindeki sevgiden mahrum bıraktık onları

Her çöken geceye bir ıslık edasıyla onları yalnızlığa mahkum ettik

Karanlık çökünce kaçacak ev bulamadılar, sığınacak tek yer yoktu

Onları öldürmekten beter ettik, tarihin bu toz sayfalarına yazmadan

Acı içinde yönettiğimiz onlarca insanı, yurtsuz bıraktık

Çünkü biz barış getireniz, biz gerçek rehberiz, bizim adımızı an!

Sesin kısılana kadar söyle ya da biz konuşana dek susacaksın!

Gözlerinden aileni, gönlünden aşkını söküp alacağız!

Çünkü biz demokrasi, biz insanlığı hayata bağlayan son savaşçılarız!

RÜYALAR, UNUTULMAZ KABUS

Yüzünden suratı kesilmiş, bilinçaltında yatıyor

Orada sadece korku var, sadece gerçek

Asık surat, tek gözü olmayan bir cambaz

Şimdi sen bana sor, gördüğün en güzel rüya hangi rüya?

Yatakta yan yatarken göze gelen en külyutmaz gerçek

Tam önünde bir travma, bilinmez, duyulmaz bir rüya bu

Kim olduğunu affederek öğrendim

Çünkü uyurken görmek isteyeceğim tek şey sendin

Peşimi bırakmayan, yaka tutan, gerçek can yakan rüya

Unutulmaz bir rüya, denk gelmekten korkar oldum

Kalbimi kemiren bu sırf kuruntuyu yutmak

Can vermekten ürkünç, bıçak kesiği kadar çirkin

Ciğerim deşildikçe kaburgalarıma yansıyan bu kesik

Artık yemek yiyemem, daha rahat uyuyamam

Kafamı her koyduğumda göreceğim kabusa kucak açarım

Bir daha uyanamazsam, sadece geriye okunacak bir yazı kalsın

ARTEMISIA GENTILESCHI

Kara fon çalıyor, on altıncı yüzyıl

Yatağında uzanan bir vahşinin gözleri bunlar

Körpe kadın kanına bulaşan, çocuk katili bir adamın kanı

Ölüm dokusu seni kollarına almış, oracıkta yat!

Kanına girdiğin onlarca kadınlardan bir tanesi yanı başında

Elinde bir kılıç, yatağın başında, cesaret kokan bir başka kadın

O kötü günlerin ardından huzur dolu çektiğin uykuya lanet olsun!

Ressamlar bu tarihi çizene dek kanın akacaktır

Külyutmaz bir gece, muazzam bir dolunay odana yansıyor

Adalet er yada geç gelecektir, şakağından o kanı ben süzeceğim

Kim olduğunu unut, hatırlamak yok, burası ölüler diyarına dönecek

Kabil'in kardeşine kıydığı o koca taş keskiye döndü! SENİN İÇİN!

"Kışkırtıcı kıyafetler giy, bir kez güneş doğacak

Kılıcını parlat, öyle parlat ki geceye kalmasın karanlık!

Uykusuna dalmadan önce, gözlerini kapattığı an karanlık çökecek

İşte o zaman, temiz ellerinden süzülen bu kutsal keski şakağı yırtıversin

Çünkü ben ağlamaktan, acı çekmekten usandım"

DUDAKLARINDAN BİR ALINTI

"Beni sev, sarıl bana, beni kollarına al

Sarılacak kimsem kalmadı, gidecek bir yerim yok

Kokunun çarşaflarıma sinmesine izin ver

Daha önce hiç kimse bana dokunmadı"

Bu sözleri dudaklarından ben çaldım

Gözlerime bakıp mırıldanırken ben duydum

Melekler yanı başımızda bizi gözetlerken 

Sadece sabaha bir söz bırakıverdim

KÖR KARANLIK

Her kapı çaldığında, karın ağrısıyla

Göz ferim bulanık kapıya korka korka gitmekten boğuldum

Daraldıkça daraldım, iğnelerle kazdığım kuyulara bakamam diye

Her gecenin sonunda doğan güneşe bakarak ağlamaktan yoruldum

Terminallerde soğuk belden vurunca anlamıştım

Artık mutlu günler mutsuz ailelerden çıkacak

Yirmi yıl aynı bedende farklı bir ruh tatmak 

Öyle bir an, ben hata yapmasam sanki dönmeyecek dünya

Daha beter ettim, kahroldum, gündüzüm nasıldır?

Önce kalk küfürlü bir sabaha tüküre tüküre

Temiz bir sofra kur, naftalinli lavaboya koş

Aynanın karşısında kar soğuk suratına donuk bakışlar at

Dakikalar sayarken, bir vapur geçiverir

Kör karanlıkta yüzen bir vahşinin kökünü kaybettiğine şahit olursun

Bu kaftan karası gençliğimin bir o kadar kara yarası

Paramparça kehanete lanet olsun!

Şükürler yalan, bu bir kör karanlık!

MUAMMA, ASLA KAVUŞAMAYANLAR

Bitmek bilmeyen bu geceye uyku dolu mühürler bastın

Şüphe ve korku, ısırılmış bir elmanın cehennem getirisi

Bir defaya mahsus olsun, acep çıkar gelir misin?

Bu bitmek bilmeyen gecemin uykusuz kavgasına bir darbe indir!

El insaf be arkadaş, nasıl gülüyorsun öyle?

Bin yaz geçti, kavuşamadık

Biliyorum özlemedin, kehribar kanlı sözler tüttükçe 

Muamma gözlerine bakarken şöyle bir dalıp gitmeden

Savaş yanlısı saçların, keskin kokunu ne güzel def ediyor

O tebessüm bakışların, öpmek bilmeyen ay kesiği dudakların

Yanan bir ev gibi, pencereden ateşlerin şehvetiyle

Yeminler olsun güzelim, bir geceyi daha kahrediyor

HASSAS, KONUŞURKEN DÜŞÜNMEK

Bu gece yazılar o kadar bulanık, gözler ıslak

Yalnızlığın getirisi hüzün yerini almış

Koltuklar kapıya dayalı, hayduttan saklı rafta bir kitap

Kitap içinde sana yazdıklarım

Gözlerimi kırpamadan okuduklarım var

Zafer çığlıkları çoktan duyulmuş

Melekler artık fısıldamıyor

İlham veren benim güzel ilham kaynağım

Neden elveda edemeden gidemiyoruz buralardan?

Gök mavisi bir denizde bu soğuk havada yüzmek

Tek bir kişi için bu yalvarış olacak bu yazılar

Gözlerimi kırpamadan, kuru uykuya dalamadan

Sensiz uzakların hayaliyle yazmak olacak bu

"Kaçma, kaçarsan içindeki şüphe öldürür seni"

Sadece biraz dik otur, yarına aşkından bir öpücük

Biraz da o acıyı hafifleten gözlerinden gülümseme bırak

Çünkü sen benim olmadığın süre boyunca ben kaybolacağım

Yalnızlık esaretinde kelepçe vurulmuş umutlara

Bir gece daha tüylerimi diken et, gün soğumadan güzelim

VECD, ÖZGÜR RUH

Ben vardım, sonsuzdan öte var olacağım

Benim içinizde kaynayarak uyuyan

En korktuğun anda, en esrarengiz sofraya oturan

Gözlerini kapatmaktan çekineceğin bir karanlığım ben

Sevinç ve zevk benim

Özgürlüklerinizi saklayan, en gizli arzularınız

En büyük şüpheniz, akıl almaz duygularınız

Ve de küçük savaş benim uğruma verilecek

İçinizdeki öfkeyi bıçağa parlatan isyan

Kan meydanını süsleyen savaşçıyım 

Her zaman yanındayım, içini ürperten o vurgu 

Ruhun sarhoşluğuyla geçirdiği coşkunluk benim!

Benim ateş olan, ölene dek sönmeden yanan

Bir nefesimle can verdiğim sen, baş kaldırmalısın!

Gecenin körüne kalk, ışığa dön!

Gün doğana dek duanı et ve bu geceyi sonlandır!

Çünkü ben her uykuya daldığında gözler önüne gelmeyen

Ruh uykusundaki öğreti, aşk ve şehvetin öncüsüyüm

Enerjimin kuvvetine ve ölümün naçizane dokusundayım

O kadar coşkun, o kadar belirgin ve her zaman aklındayım

Ruhun bedeninden ayrılana dek peşinde olacağım

Uykudan uyan, zaman geldi, maddesel zevki tat

Kafanı kubbeye dönüp adımı an! 

"Ben öğreti için doğdum, yaşam tadı alana dek yaşayacağım!"