Sen ki, şair çıkmazı, yazar tıkanması
Bir sabah, darbe sonrası yurdundan telef edilmiş
Sürgüne kurban sürülen dağdaki çocuklar kadar korkmuş
Kalyon kışında soba sıcağında şefkat aramak kadar uzaksın
Sözlerime şehveti getirdiğin gibi
Bu gece ilhamı tutup önüme sundun
Gözlerinden akan yaşlar kadar üzgün
Ellerini sürdüğün duvarlar kadar sertim
Bunca zaman hep bekledim
Hanımeli açan bahçelere gömülen insanlara rahmet
Korkuyla uyuduğum gecelere tüküre tüküre lanet
Bu kağıdı gecenin köründe, bir gün okursun diye sana bahşettim
