KIZIL KORSAN

Kursak bırakan denizlerin genzinde bir dalga

Bitmek bilmeyen bir toprak sevdası, biraz rom

Denizlerin üzerinde, sevdikleri aklından çıkmayan bir korsan

Kalpsiz ve merhametsiz bir korsan, tek arkadaşı olan denizlere nefret

Barış getirenin sesi kısılmış, rehber ölmüş

Yüzyıllar geçse bile savaş durmak bilmez

Savaş Kabil ile başladı, biz birinciloğul soyundanız!

Her geçen gün başka kımız, başka bir kelleden içilecek

Kara çağ geleli çok olmadı, denizlere tutsak bu korsan güçleniyor

Umut ettiği topraklar, yağma ettiği başka masumlar ölüyor

Kılıcı o kadar keskin bilenmiş, o kadar keskin bakışlarla 

Öylesine bir başka toprak ve bir başka masum kanına giriyor

MERHUMUN ZEHRİ

Bu yoldan geçme, tehlikeli tabelalar baş kaldıracak

Öylesine safsata zehirler, tüm aşkı etkisi altına alır

Ben ve dostlarım boğulduğumuz bu yaz akşamını yakmış

Tenimizi kavuran güneşin bir o kadar soğuk rüzgarına kapılmışız

Şimdi yüzüne tükürdüğüm bir başka düşmanın kılıcına tutunup

Zehri dudaklarımdan kin güttüğüm düşmanın boğazına salmışım

Çıkış yok, geri dönemezsin, şeytan izliyor

Melekler bizi yalnız bıraktı, uyu-öl-unut

Bu denli zehir, bedenimde yıllanıyor, etki alanındayım

Korktuğun o uykusuz gecelerin katili benim, ŞAİR KABİL!

Efendimin enerjisi bedenimi istila etmiş, zehri salana dek kurban sensin

Sonrasında ebedi uyku seni baştan yaratacak, bakmaya doyamayacaksın

Dokunmaya kıyamadığım o güzel bedenin bu gece kabusum

Işıklar sönünce beni bul, köprüye kadar eşlik et

Enerji ve zehir, serenat çoktan yazıldı

Bana ortak ol ya da yolumdan çekil, çünkü ben zehir taşıyorum

Ve bu öyle denli bir zehir, ölümcül bir mabet

Sevgim ve merhametimi yeniyor, seni sevmekten korkar oldum

Kurtuluş yok, aynı korkuyu her gece yaşayacağım

Benim için gece yok, yalancı ay ve yıldızlar

İçimde taşıdığım bu zehir, sana bulaşırsa ölene dek unutamazsın

GÖZÜMÜN FERİ, DALGALAR BOYU

Ben seni bulmadan sen beni bul

Yoksa tüm bu hisler tabiriyle muamma

Keşfe çıkılan bu insan bedeninde parmak gezinerek değil

Tek bir beklenti olmadan sevmekle uslanırmış insan

Sonbaharı hatırlıyor musun? Hatırlayamazsın

Gölgeler senin zihnine karışmış, kendini kaybetmişsin

Çılgına dönmüşsün, o kadar coşkun bir ruh hali olamaz!

Tek bakışınla beni yerden yere vurup gözlerimin ferini çalmışsın

Şimdi zaman doldu, kafanı kaldır ve bak bana

Çaldığın gözümün feri tekrar ak renkten dalgalanıyor

Ve bunca kasırgalar, bunca sabahlar geçmiş gitmiş, tek bir kelam

Ben seni bulmadan sen beni bulacaksın, başka yolu yok

Çünkü ben çoktan kaybolmuşum, dalgalar boyu şafaklara

ŞAİRLER YALAN SÖYLEMEZ

Gerçek yeminleri unutun, şairler yalan söylemez

Son sabah bitti, gecenin kursağında bakakaldım 

Karanlığa duyduğum hiddet son bulana dek 

Sadece biraz ışık, bir tas ay ışığı, biraz dudaklarından istemiştim

Tebessümler yalancı! Denk düştüğümüz zamana bak

Biraz sevgi bu sabaha kalsın, geceye ay kesiği dudaklarım açılacak

Sana son kez bir öpücük verecek, gördüklerini unutacaksın

Bir daha hatırlamamak üzere, bu diyarlardan gitmek üzere

Bu kadar çaba sarf etmene gerek yok, övgüler yalancı 

Bugün bana sakladığın o güzel günleri

Dönmemek üzere, ebediyen kaçmak üzere

Geceleri güneşin olduğu, kavgaların doğduğu kentlerde yaşayacağım

SON SAVAŞÇILAR, ÇÖKÜNTÜ

Bu yüzyıl, bu kuşak, bu rüzgarın adı

Aynı toprak ve farklı vefa arayışı altında

Nece vatan keşfinde kayıplara karışmak

Sessiz bir fon çığlığıyla, zafer getireni kutlamaktır bu

Kelimelerin kifayeti öleli, tanrının hükmünü sürmüyoruz

Kötü yeminler unutuldu ve de suskun insanları katlettik

Rehberlerin söylediklerini duymuyoruz, sesimiz eskisinden gür

İnsanın içindeki sevgiden mahrum bıraktık onları

Her çöken geceye bir ıslık edasıyla onları yalnızlığa mahkum ettik

Karanlık çökünce kaçacak ev bulamadılar, sığınacak tek yer yoktu

Onları öldürmekten beter ettik, tarihin bu toz sayfalarına yazmadan

Acı içinde yönettiğimiz onlarca insanı, yurtsuz bıraktık

Çünkü biz barış getireniz, biz gerçek rehberiz, bizim adımızı an!

Sesin kısılana kadar söyle ya da biz konuşana dek susacaksın!

Gözlerinden aileni, gönlünden aşkını söküp alacağız!

Çünkü biz demokrasi, biz insanlığı hayata bağlayan son savaşçılarız!

RÜYALAR, UNUTULMAZ KABUS

Yüzünden suratı kesilmiş, bilinçaltında yatıyor

Orada sadece korku var, sadece gerçek

Asık surat, tek gözü olmayan bir cambaz

Şimdi sen bana sor, gördüğün en güzel rüya hangi rüya?

Yatakta yan yatarken göze gelen en külyutmaz gerçek

Tam önünde bir travma, bilinmez, duyulmaz bir rüya bu

Kim olduğunu affederek öğrendim

Çünkü uyurken görmek isteyeceğim tek şey sendin

Peşimi bırakmayan, yaka tutan, gerçek can yakan rüya

Unutulmaz bir rüya, denk gelmekten korkar oldum

Kalbimi kemiren bu sırf kuruntuyu yutmak

Can vermekten ürkünç, bıçak kesiği kadar çirkin

Ciğerim deşildikçe kaburgalarıma yansıyan bu kesik

Artık yemek yiyemem, daha rahat uyuyamam

Kafamı her koyduğumda göreceğim kabusa kucak açarım

Bir daha uyanamazsam, sadece geriye okunacak bir yazı kalsın

ARTEMISIA GENTILESCHI

Kara fon çalıyor, on altıncı yüzyıl

Yatağında uzanan bir vahşinin gözleri bunlar

Körpe kadın kanına bulaşan, çocuk katili bir adamın kanı

Ölüm dokusu seni kollarına almış, oracıkta yat!

Kanına girdiğin onlarca kadınlardan bir tanesi yanı başında

Elinde bir kılıç, yatağın başında, cesaret kokan bir başka kadın

O kötü günlerin ardından huzur dolu çektiğin uykuya lanet olsun!

Ressamlar bu tarihi çizene dek kanın akacaktır

Külyutmaz bir gece, muazzam bir dolunay odana yansıyor

Adalet er yada geç gelecektir, şakağından o kanı ben süzeceğim

Kim olduğunu unut, hatırlamak yok, burası ölüler diyarına dönecek

Kabil'in kardeşine kıydığı o koca taş keskiye döndü! SENİN İÇİN!

"Kışkırtıcı kıyafetler giy, bir kez güneş doğacak

Kılıcını parlat, öyle parlat ki geceye kalmasın karanlık!

Uykusuna dalmadan önce, gözlerini kapattığı an karanlık çökecek

İşte o zaman, temiz ellerinden süzülen bu kutsal keski şakağı yırtıversin

Çünkü ben ağlamaktan, acı çekmekten usandım"

DUDAKLARINDAN BİR ALINTI

"Beni sev, sarıl bana, beni kollarına al

Sarılacak kimsem kalmadı, gidecek bir yerim yok

Kokunun çarşaflarıma sinmesine izin ver

Daha önce hiç kimse bana dokunmadı"

Bu sözleri dudaklarından ben çaldım

Gözlerime bakıp mırıldanırken ben duydum

Melekler yanı başımızda bizi gözetlerken 

Sadece sabaha bir söz bırakıverdim

KÖR KARANLIK

Her kapı çaldığında, karın ağrısıyla

Göz ferim bulanık kapıya korka korka gitmekten boğuldum

Daraldıkça daraldım, iğnelerle kazdığım kuyulara bakamam diye

Her gecenin sonunda doğan güneşe bakarak ağlamaktan yoruldum

Terminallerde soğuk belden vurunca anlamıştım

Artık mutlu günler mutsuz ailelerden çıkacak

Yirmi yıl aynı bedende farklı bir ruh tatmak 

Öyle bir an, ben hata yapmasam sanki dönmeyecek dünya

Daha beter ettim, kahroldum, gündüzüm nasıldır?

Önce kalk küfürlü bir sabaha tüküre tüküre

Temiz bir sofra kur, naftalinli lavaboya koş

Aynanın karşısında kar soğuk suratına donuk bakışlar at

Dakikalar sayarken, bir vapur geçiverir

Kör karanlıkta yüzen bir vahşinin kökünü kaybettiğine şahit olursun

Bu kaftan karası gençliğimin bir o kadar kara yarası

Paramparça kehanete lanet olsun!

Şükürler yalan, bu bir kör karanlık!

MUAMMA, ASLA KAVUŞAMAYANLAR

Bitmek bilmeyen bu geceye uyku dolu mühürler bastın

Şüphe ve korku, ısırılmış bir elmanın cehennem getirisi

Bir defaya mahsus olsun, acep çıkar gelir misin?

Bu bitmek bilmeyen gecemin uykusuz kavgasına bir darbe indir!

El insaf be arkadaş, nasıl gülüyorsun öyle?

Bin yaz geçti, kavuşamadık

Biliyorum özlemedin, kehribar kanlı sözler tüttükçe 

Muamma gözlerine bakarken şöyle bir dalıp gitmeden

Savaş yanlısı saçların, keskin kokunu ne güzel def ediyor

O tebessüm bakışların, öpmek bilmeyen ay kesiği dudakların

Yanan bir ev gibi, pencereden ateşlerin şehvetiyle

Yeminler olsun güzelim, bir geceyi daha kahrediyor

HASSAS, KONUŞURKEN DÜŞÜNMEK

Bu gece yazılar o kadar bulanık, gözler ıslak

Yalnızlığın getirisi hüzün yerini almış

Koltuklar kapıya dayalı, hayduttan saklı rafta bir kitap

Kitap içinde sana yazdıklarım

Gözlerimi kırpamadan okuduklarım var

Zafer çığlıkları çoktan duyulmuş

Melekler artık fısıldamıyor

İlham veren benim güzel ilham kaynağım

Neden elveda edemeden gidemiyoruz buralardan?

Gök mavisi bir denizde bu soğuk havada yüzmek

Tek bir kişi için bu yalvarış olacak bu yazılar

Gözlerimi kırpamadan, kuru uykuya dalamadan

Sensiz uzakların hayaliyle yazmak olacak bu

"Kaçma, kaçarsan içindeki şüphe öldürür seni"

Sadece biraz dik otur, yarına aşkından bir öpücük

Biraz da o acıyı hafifleten gözlerinden gülümseme bırak

Çünkü sen benim olmadığın süre boyunca ben kaybolacağım

Yalnızlık esaretinde kelepçe vurulmuş umutlara

Bir gece daha tüylerimi diken et, gün soğumadan güzelim

VECD, ÖZGÜR RUH

Ben vardım, sonsuzdan öte var olacağım

Benim içinizde kaynayarak uyuyan

En korktuğun anda, en esrarengiz sofraya oturan

Gözlerini kapatmaktan çekineceğin bir karanlığım ben

Sevinç ve zevk benim

Özgürlüklerinizi saklayan, en gizli arzularınız

En büyük şüpheniz, akıl almaz duygularınız

Ve de küçük savaş benim uğruma verilecek

İçinizdeki öfkeyi bıçağa parlatan isyan

Kan meydanını süsleyen savaşçıyım 

Her zaman yanındayım, içini ürperten o vurgu 

Ruhun sarhoşluğuyla geçirdiği coşkunluk benim!

Benim ateş olan, ölene dek sönmeden yanan

Bir nefesimle can verdiğim sen, baş kaldırmalısın!

Gecenin körüne kalk, ışığa dön!

Gün doğana dek duanı et ve bu geceyi sonlandır!

Çünkü ben her uykuya daldığında gözler önüne gelmeyen

Ruh uykusundaki öğreti, aşk ve şehvetin öncüsüyüm

Enerjimin kuvvetine ve ölümün naçizane dokusundayım

O kadar coşkun, o kadar belirgin ve her zaman aklındayım

Ruhun bedeninden ayrılana dek peşinde olacağım

Uykudan uyan, zaman geldi, maddesel zevki tat

Kafanı kubbeye dönüp adımı an! 

"Ben öğreti için doğdum, yaşam tadı alana dek yaşayacağım!"

ANGARYA PAZAR, BANA SORU SORMA

Ah benim cılız, korkak oğlum

Bugün günlerden angarya pazar

Benim oğlum, amiyane tavırlarını bıraksın

Nasıl olur da gözlerden bu kadar uzaksın?

Ah benim güneş bozma saçlım

Ne bu denli suratın kesik atar?

Panayır ortasında sevdiğinle kavuşamaz mısın sen?

Güzel günlere kucak açmak mıdır meselen?

Şimdi çıkıp desin bir babayiğit

"Kim kafa tutacak bu kalpsiz meydana?"

Sen korkarsın, duygularını bu denli saklar

Bu kadar kaçarsın, ufuklar tutsun seni oğul

Gideceksen, son kez bu angarya pazar için

Yeminler etme, otur bu güneşin sofrasına

Geceye bir tas ay, yüzün gülsün biraz oğul

Rahat kafa gir yatağa, son kez say, son bir dua fısılda

ÇOCUK GELİNLER AĞLAMAZ

Bir kese altına bin bir feda çocuk

Çocukken bir şafak kadın olmuşum

Ne insanlık kalmış, ne de tebessüm

Uyanmışım başka bir sabah

Yanımda babam yaşında bir adam

O ürkünç, pis, korkunç kollarına sarmış beni

Ağlamaktan korkarım ben, anam ağlasın, ah benim güzel anam

Köyün en soğuk yatağı benimdir

Köyün en kötü adamı yanımda

Benim ufak bedenim, on beşinde ana olmuş

Körpe, dokunulmamış bedenime değmiş bu adam

Ağlamaktan korkarım ben, dayaktan uslansam ağlamam

"Sorgu sual kalmamış

Yüzümü yıkıyor öyle tanımadık biri

Soruyor iyi misin? Ayıpsın!

FEVKALADEYİM"

Büyüdükçe anlıyorum, sonu yok bu günlerin

Kıyamet kadar yakın, bir o kadar sessizim

Rabbime yalvarmaktan ne mecalim kalmış ki?

Ben ufkumu aşayım, yüzüm gülsün, evime döneyim

Ne de göreyim anamı, ne de şükürler edeyim ben?

Sadece yatayım o döşekte

Narin ellerimle yüzümü tutup şöyle kaldırayım başımı

Bir de iç çekmeden bir günüm geçsin, varayım ecele

Yeminler olsun özledim, yeminler olsun bir gece öleyim sadece

KARANLIK ÇAĞ, KIYAMET GÜNÜ

Şüphe ile yataktan fırlayıp

Korkuların geleceğini bilmek

Ölüleri görüp şükreden adamın 

Acizane bakışlarına hedef olmaktan kaçmaktır bu!

Üç kuruş para için sanatı ele geçiren tutkular

Tanrı dünyanın ipini kesti, meydana düştü kuklalar

Yine de aklımdan çıkmayan yazıları dökeceğim

Aşk kılıcımdan sızdıkça susmayacağım

Arkadaşlarım ve ben, uykusuz onlarca gün

Eğer mahşer, eğer kıyamet bugüne vursaydı

Muhtemelen kaçardık, arkamıza bakmadan

Ve de kimi sevdiğini götürür, kimi bedenini zor taşır

Eğer o gün, yataktan kalkarsan

Gel ve beni ölüm meydanında bul

Bir taş getir, biraz da öfke

Gözlerini aç, ayakta dimdik, yapayalnız ve şükürler olsun!

BİRİNCİLOĞUL KABİL, TARİHİN İLK KATİLİ

Günlerin yasları tutulmazken, kötü tanrının yeminlerini yutmuyoruz

Her gün yeni bir adak, her gün yeni bir kan akıyor

İçime sızan şeytan

Soyumu sürdürmemi söylüyor

Eğer saklanırsan, uyanmalısın

Uyanıkken beni dimdik ayakta bulacaksın

Tam başında elimde kocaman bir taşla

Kafan ezilene kadar

Karanlıkta nefes almadan

Tarihin ilk şehvetli ölümü

Kabil tanrıya yeminler ediyor

Aşk sızıntıları getirdiği bu ölümden

Öfke gözyaşlarından ruhuna sızıyor

"Kabil benim oğlumdur, birinciloğul! Ona enerjimden verdim

Ona günün kalıntılarını bir yara, bir taş ile getirdim. Kardeş kanı!

Habil her gördüğü taştan korkuyor, saklanıyor. O bir avcı!

Yeminler olsun o kötü olan!"

Çok geçmedi, kıskançlığını dindiren darbeyi buldu

Efendinin adını andı, korktu, çok ağladı

Pişman değildi, öfke onun ruhunu esir etti

Tanrıyı bulana kadar özgürlük yok

Zafer çanları kulaklarını çınlatacak

KABİL ölümün şehvetli dokusunda 

En cılız cesaretiyle uyuyor, o masum!

Tarihin ilk ve en büyük katili KABİL!

SADAKAT YEMİNİ

Kralı öldürmek istiyorsan

Derin kestiğinden emin olacaksın

Tırnakları etinden ayrılan balerinler gibi

Seyircisiz sahnelenen tiyatroda figüran olacaksın

Boş gelmeyen trenlere küfür saçmadan

Meyhane boyu kem kadınlara para savurmadan

Bu gece huzur içinde yarım aklınla, kendi yatağında uyuyacaksın

Öğrenebildin mi oğul? Bir asır geldi geçti

Kulağıma fısıldayan şeytan aklımı çeldi

Artık onun emrindeyim ve bugün bir adak istenirse, verilecektir

Kulağımı çınlatan meleklere kanlı gözlerimi çevirmeden 

Kendimi çivilediğim bu duvarda çarmıha gerileceğim

Gözümü kırpamam, tek kollu cambaz beni izliyor

Her an ruhumu bedenimden ayırabilir, çakıl yola koyulursa kan durmaz

Ayak bileklerimi kesen bu rüzgara ay kesiği dilimle, karşı koyacağım

Bu yol boyu anladım ki, huzura kavuşacağım. Şeytan taşıyana dek paktına beni

Barış asla gelmeyecek, daha çok kan akacak, daha çok insan ağlayacak

Kabuslardan kurtulmam için ruhumu dejenere etmeliyim

Barıştan yana bir şüphem yok, gelirse artık çok geç

Zemin katta kafamı delecek kurşuna şükür edeceğim

KİMSE KAYBETMEDİ, BEN KAZANDIM DOĞRUSU

Bencil aynalar, ağlayan kitapların sayfalarına yazılmış

Nasıl geçer zaman? Nasıl korkuyla uykuya dalarım?

Şimdi yedi yerinden vurulan bir kartalın kanat çırpışı kadar güçlü olmak gerek

Çünkü sen galip gelince başladı tüm bu serenat

Ve ben dün gibi perişanım

Kesik bir bıçağın ayırdığı çirkin yara gibi kapkara 

Benim gibiydin, ve sen ilk yazdığım şiirin kapağı kadar değerliydin

Hatıraları gizleyenimsin, seni atamam ama yakabilirim

Oynanan kumar gibi kartı elinin tersiyle itmek, tıpkı usta işlik

Kafanda çalan şehrin en bilindik radyosu, tıpkı ciğer kesik

Öyle bir çıkmaz, can havliyle sarılsan da sonucu fiyasko

Sabaha kadar bekle ve de unutma, boş gelen bir tren yok!

 

AKAN ZAMANI DURDURUN ARKADAŞ

İsimler mendillere, adresler paralara yazılırdı

Sevdalar, kavgalar iki kişilik

Korkular bir gecede avutulurdu

Şimdi öyle mi arkadaş? 

Var gücüyle sürünürdü çirkef adamlar

Kem kadınlar düşlerde olurdu

Ustalar halıyı dokurken, körpe kadın ellerinden geçer giderdi o halı

Şimdi öyle mi arkadaş?

Kanlı bıçaklı, koca koca adamlar gelip geçmesin

Her kaldırımda bir korku, her sokakta bir genç kevgire dönmesin

Bunca zaman bitmek bilmesin diye başlanırdı söze

Şimdi öyle mi arkadaş?

YAZAR TIKANMASI, ŞAİR ÇIKMAZI

Hangi şarkıya katlanabilirim ben?

Tekerrür ediyor her sabah, sağ çıkamazsam yadigar masamda

Her küfürlü uyanışa tek bir cümle

"Bu son sabah mı? Sanmam, bu son yalansa kanmam"

Tüküre tüküre küfrettiğim sabahlara bak

Yarım akıllı, alkolik bir dulun acımasızlığından korkarım

Ama gözlerine doya doya bakar, karşımıza çıkana sayarım

Karşıma çıkarsın gülerim, sesim çıkmaz belki gücenirim

İstemiştim olmadı, elim dilime varmadı

O son sabaha uyandım

O son yalana kandım

Gözümün yaşına bakmadan duvardan duvara vurdular

Geri dönüp bakma şansı yok! HALA ORDAYIM

Yazdığım şiirler kadar yürek yırtan 

Düzenbaz, korkunç 

Bir o kadar gına getiren bir kıştayım

 

SEN ÖLDÜN, BEN AĞLADIM

Tüm bu güller boyu mezarlıklar korku salmış, kent korku içinde uykuya dalıyor. Göçtün gittin sen bu diyarlardan artık sensiz bir sabaha türkü söylemek, son bir sabaha dudak uçuklatan çığlıklar bırakmak o kadar zor, o kadar şaşalı bir merasim suskunluğudur.

Yeminler olsun iflah olamadım senden sonra, hep bir mücadeledeyim yazıktır günahtır. 

Şikayetim yok desem inanır mısın bana? Gözlerime bakıp dudaklarından mırıldar mısın şarkımızı dost?

Ölüm bizi ayırsa bile aramızda bir tören yaptık, sevdiğin bütün kadınlara senin adına elveda dedim. Kurşun paralar biriktirdiğin o kumbaran miras kaldı, onca kelime laftadır. Arkandan çok konuşuldu ben sadece fısıldadım o insanlara bastıra bastıra söyledim seni.