Gülüşü bir şafak güneşi
Gözleri ormanların ıssızlığı
Sessizken, konuşurken ve dans ederken yanımda
Üzgün gözlerin kadını, acıyı senden çekip alacağım
Hava gibi soluduğum dudaklarına
Güneş kadar ihtiyacım var
Sonbaharın ortasında karanlığın eflatun mumu ile
O kehribar keski kokusunu unutmadan
Nefes kesen ruhuna dokunup, saatleri unuturcasına
Geri dönme şansı olmadan, gecenin uykusuna ihtiyacım var
Ve de sana, sevgilim
