CADDE BOSTAN İFTİRA

Çakırkeyf verilen sözler, edilen yeminler

Ciğeri deşti, mideye vurdu, darbe darbe

Bu tür zindanlar, yer beton kulak tutmazdı

Şimdi öyle mi arkadaş?

Kem kadınlar iş güç kovalar

Koca koca adamlar asparagas peşinde

Oysa ben ne güzel gülerdim

Saçlarım hazır nazır

Biricik elimde, ağız dudak yürürdüm 

Şimdi saçlarım yapak yumak dökülür

Yüzüm asık, dudaklarım yara

Cadde bostan, köşe bucak, el alem susmaz oldu

Tek değişmeyen biricik hala elimde, ağız dudak yürürüm

Nereye giderim diye sormaz kimse, bende söylemem

Azcık kıyak olursam, bir tutam tütünle canımı sıkarım

Varsa bir kaldırım bu şehirde

Sokağın köpeklerinden izin ister

Yerimi kapar, kıvrılırım

Öylece dalar giderim

MİLLİ SERVET

Mehmetçik bakır sakallarını, mahalle berberinde siftah etti

Toprak çanaklar Kuvâ-yi Milliye cephesinde kırıldı

En güzel türküler Memleket Hanlarında söylendi

Bizler yüzyıllar sonra

Yedi düvel tarlalarını süreceğiz

Çocuklarımız sütten kesildi kesilecek

Güneş batıyor, yağmur yağdı yağacak

Sabaha çapa, tırpan demeden 

Koştur garibim koştur, gurbet yolu demeden

Doğu'dan Batı yakasına kadar

Taşı Anadolu, toprağı savaş kokar

Büyüklerimizin resimleriyle zafer çınlatır

Ebruli sanatıyla ocak süsleriz

Şüheda haykırır gün doğmadan

"Türk oğlu Türk!"

Ozan çalar sazı, aşık şahittir

"Memleket hasretiyle yananlara mapuslar davettir."

Cengaver konuşur, cihan susar

Yiğit ölür, analar yas tutar

Evlere şenlik baharında, bağrında ateş olmayan değil

Vatan evladını, vatan toprağına verenlerdir

Asıl kan kusan

GLADYATÖR

Kargı karnıma saplanmış, kezzap kusarcasına titriyorum

Gözlerimde gök kızıl, kirpiklerime güz yağıyor

Kemiklerim yığın yığın, kafamda kurşuni bir ağırlık

Yedi düvel tarlalarında koştum koştum, tek soluk almadan 

Son savaşın ilk gladyatörü gibi kılıç tuttuğum bu kalem

Baharın son yapraklarından bozma sayfaları kül etti

Ve ben o son savaştan yara almadan çıktığımı sanırdım

Oysa o yalancı bakışların, kalpazan gülüşlerin 

Sahte sözlerin ve savaş yanlısı saçların

Beni sadece yaralamamış

Kanıma zehir, mideme tortu 

Zihnime törpü, ruhuma azap olmuş

Ve şimdi bana azap ettiğin 

Bu ölülerin diyarında kana susamışların 

Kalibre kalibre bedenime dokunuşlarına

Cehennem keski dişlerini

Masumların eziyet gördüğü pençelerini

Üzerimde ne denli işlediklerine şahit ol!

YANDIM YANDIM

Oysa ben sana gelirken ellerim gardenya doluydu

Bahçemden özenle seçtiğim, topladığım ve kokladığım

İnerken Başakşehir'den Kayaşehir'e

Çevirdi bir bekçi, kovaladı beni

Koştum koştum, kaçtım, düşürmedim avuçlarımdan

Bir tanesini bile dökmedim

Oysa ben sana gelirken ellerim gardenya doluydu

Çevirdi avare gezen üç lavuk

"Ne işin var?" diye sordular bana seni

Sustum sustum, çenem kırılana kadar savaştım

Biri tuttu beni, vurdu öteki, sıra geçti diğerine

Yığıldım yıkıldım, avuçlarımda sakladım 

Bir tanesini bile dökmedim

Bir yaygara, kargaşa ve kavga kıyamet koptu

Öldüler, yaralandılar

Kan ve gözyaşı tuttu herkesi

Betonlar, duvarlar çatladı

Kemikler, camlar kırıldı

Çenesi yerinden oynamış, kaşı gözü şiş

Bağıra bağıra can çekişiyordu biri

"Yandım yandım alevler içinde kaldım

küllerim ilk rüzgarla esti, savruldu"

Aslında her şey gözlerimi kapatmam ile başladı

Üstümde hangi ışık? Kaç kat vardı?

Sayamadım

Gardenya yapraklarına tutundum avucumda

Kökü gövdesinden ayrı, parça parça

Avunuyordum

Şayet neye avunurum?

Sensizlik mi? 

Sessizlik mi?

İhanet mi?

Kefaret mi?

Avunduğum neydi ki benim?

YANSIMALARDAN BELLİ

Aynaya karşı, ikili tartışmadan çıkma cinnet kaçınılmaz

Üçüncü sayfa haberleri, köşe kuytu bir haber

İki ölü, bir yaralı

Dehşet ve vahşet içinde

Ruhum ateşten bir sarhoşluktur tenime

Gözlerim ve dudaklarım günahkar

Sabahları evham, geceleyin alevlenme

Kontrol edemem

Kafamda aynı çın, kulakta aynı fon, karanlık

İstiklal'de darağacı

Halatta ise bir "Genç"

Ayaklarına bağlı bir "Koç"

Hoyrat bir melodi, kayıplara karışırken duyuluyor

Naçizane bir darbe! Ola ki kırık camların peşine düşeydim

Belki yumruklarım körelip, öfkem durulana kadar 

Siftah, fiske, mosmor, kana bulanık, kırık ve çatlak raporlarıyla

Kendi gölgemle yüzleşirken, kendi ışığımla kör olurdum

Kendime açtığım cinayete kurban

Kendime karşı bu savaşa asker olmazdım

Yine de kazanamadım, hırpalandım, yenik düştüm

Kanıma karışanlar galip geldi

Suratıma baka baka alay edenler zaferi kutladı

Kapılardan ziller, bahçemden çiçekler söküldü, koparıldı

Ve de ben yıllardan beri

Sırıtmadan, uyumadan, göz kırpmaktan aşikar, nazır biçimde

Ölülerin diyarından çıkıp gelme

Yorulmadan yaşıyorum

GENÇ KOÇ

"Bu zehir yıllar önce kanıma karıştı, beni hayattan kopardı,

şüpheden mütevellit korku, nefes alamıyorum."

Benim için güneş yok, ne gece, ne de sabah

Günah kokan binaların çatlak ve kirli kaldırımına şöyle uzanıp

Bir başka şiir defteri küllerinde gazeteye sarılı kırmızı şarap var

Benim için kırlara çıkan sevgililer bana mevsimler göndermedi

Bu sebepten hürriyetin süt beyaz kollarına hasretim

"Benim özgürlüğüm, benim çılgınlığım, topluma tehdidim,

tutkum ve şehvetim, gecem ve gündüzüm, sesim soluğum."

Tablolar asıldı, prangalar takıldı ve de sen baştan çıkarıcı maskeni takıyorsun.

Evime davetsizce giren misafirler, duruşma salonunda bana gülümsüyor. 

Dudaklarım paramparça, kulaklarım çın, gözlerim seni arıyor.

Neredesin?"