Gelişimini tamamlayana kadar ölüyor
Hayatta kalmak için yaşıyordu
Tanrılar ateşi verdi, bilginin kaynağıydı ateş
Kabil kardeşine kıydı, tarihin ilk katili oldu
Kabil'in soyu sürdü, bizler onun oğullarıyız
Çok yaşa BİRİNCİLOĞUL!
Günler geçiyor, güzler, şafaklar, nece gece akıbetine
Güneşler doğdu ve battı, savaşlar dünyayı bölüyor
İnsan öğreniyordu yaşamayı, hayatı ve öldürmeyi
Hayvanlara kıyıldı, kurbanlar verildi, var etti insanlar tanrıyı
Tapınım sunuyordu aciz insan, ölmek için yaşıyordu
Doyumsuz insan ürüyor, büyüyor, yaşlanıyor
Yüzyıllar boyu düzen kuruldu, sanatı keşfetti insan
Aslında sanat zihinlere kazılıydı, sanat insanın içindeydi
Kulak çığırtan çalgılardan, kara fon dönemine
İlkel canlılardan, modern mahlukatlara
Tanrıların bizlere sunduğu bu gerçek dünya
İnsanların zayıflıklarıyla, kirli elleriyle
Gözlerimizin önünde yok oluyor
Dünya yavaş yavaş insanoğluna benziyor
Onun kadar kutsal, onun kadar ölümlü
Aciz bir insan gibi yaşlanıyor, değişiyor
Ve de gözlerini kapatırcasına
Nece bir yok oluşa bizleri şahit ediyor
