FARKLI KENT, KÜL KALP

Aynı kent, ateş kalp

Saatler boyu süren yolculuk

Yalan yanlış sözler, seçilmemiş sonuçlar

Ölüm edasıyla bir gülümseme, korkudan tekerrür 

Şüphe duyulan gözler, sevgiden uzak sesler

Boğazımı yakan sigara peşi peşine yanıyor

Ben böyleyim, sen ise zayıf noktam

Kara fon susmaz, kara fon kulaklarımda

İntihara meyil gösteren onca insan içinden

Bin bir ses soluk, tek nefeste dudak serüveni

Sana unutamayacağın bir acı, bir taş 

Bir parça da etimden verdim, dudaklarım uçukladı

Bana yaşattıklarını yaşamaktan korkma

Şayet yalancı bakışların, çürüyüp gittiğin o günler

En büyük korkun olsun, en büyük pişmanlığın

Beni alı koyduğun acı dolu günler son buldu

Elimdeki hançer damarlarımda, yırtıp atacak

Yıkıl karşımdan, suratını çek, bana zarar veriyorsun

Soğuk gözlerin evimde, yatağımda, üzerimde

Benim gibi köklerini arıyor, sürüne sürüne

Nece günler geçecek, asla bulamayacağız

Son bir kez konuşmadan, ölüp gideceğiz

İşte o zaman hakir zaman senin kemiklerini kireç

Benim saçlarımı kül edecektir

Ve de çok geç olacak, kuzey kutup sürmelim

TAPINIM SUNAĞI

Conta yakan geceler, kan donduran kesitler

Seni sunağa götüreceğim, tapınım yapacağız

Yıldızlı gecenin, ilahi yakarışları

Akıl ve ruh sağlığımız kayıp gidiyor

Kalplerimiz hızlanırken gözlerin kapanıyor

"Bana yalvarman hoşuma gidiyor

Sen benim olacaksın, ben ise senin"

Dehşete kapıldın, hançerim vücuduna temas ediyor

Duvarlar sesini yutuyor, dudaklarını çiğniyorum

Seni hemen öldürmeyeceğim, ölmek senin kurtuluşun

Mıhlı kaburga, saf etin lezzeti

Sadist ruhum seni yutuyor, ağzın kan içinde

Bedeninde izler bırakıyorum, kalıcı semboller kazıyorum

Kameralar parlıyor, herkes bizi hatırlayacak

Ve de ruhun bedenden ayrı, özgür olacaksın, sonsuza dek

Ben ise bu zevki yad ettiğim günleri getireceğim

Benim aciz insanım, etin çürüyene kadar devam ediyorum

Sunak gizli kalacak, bedenin sonsuza dek benim, ruhun yanı başımda

Sesin kısılıyor, gözlerini açamıyorsun, bilincin kapanıyor

Nece şaibe getiren bir ölüm, nece güzel bir tutku

TABLOLAR, TUĞLALAR

Her açıdan farklı bir sabah

Aşkın milli marşını dinle

Yeni toprakların meyvelerini topla

Başka denizlerin mavisine karış

Tuhaf, senin olmuş birini kaybetmek

Öyle bir yol, öyle bir yer

Şüphe, korku ve ruh bedeni terk etmemiş

Her gece gözlerin yırtılana kadar ağlamak 

Ve de gün ağarana kadar dua etmek gibi

Yemeksiz sofradan çirkin aynaya

Kirpiklerime güz yağıyor

Kuzey kutbu mevsimini sürme yaptığın

O gözlerinle bak bana, kulak ver

"Hayallerin ve umudun bittiği durakta, sevenler kavuşacak"

BEN BÖYLEYİM

Aynı sabaha uyanıp, son bardaktan içiyorum

Yataktan kalkmadan yanımda olduğunu düşünüp

Aç karnımı dumanla doyuruyorum

Sanki hep yanımdasın, kokun tütüyor

Gözlerin parlıyor, dudakların nemli

Sıcacık bedenin üzerimde, gülümsüyorsun

Hayal kurmak, düşünmek beni yordu

Ben bencil ve zararlıyım, çenem hışırdıyor 

Sırtım çürük, kollarım kesik

Ama yine de seni düşünüyorum

Senden kaçıp kurtulamıyorum

Evimde bıraktığın ne varsa ellerimde

Anılarımız zihnimde yaşıyor

Ve şimdi bu hakir zaman beni terbiye ediyor

Ateş zincirler sırtıma iniyor, yalpalıyorum

Kaburgalarım teker teker kırılıyor

Nece gözlerim, dudaklarım, ellerim

Tekrardan sana uzanma hayaliyle, seni arıyor

Sana yaşattıklarım için, son bir kez sarılamadan

Perdeleri kapatıp, pelerinimi yakıyorum

DÜNYEVİ DÜNYA

Kutsal ruh üflendi, insan canlandı

Gelişimini tamamlayana kadar ölüyor

Hayatta kalmak için yaşıyordu

Tanrılar ateşi verdi, bilginin kaynağıydı ateş

Kabil kardeşine kıydı, tarihin ilk katili oldu

Kabil'in soyu sürdü, bizler onun oğullarıyız

Çok yaşa BİRİNCİLOĞUL!

Günler geçiyor, güzler, şafaklar, nece gece akıbetine

Güneşler doğdu ve battı, savaşlar dünyayı bölüyor

İnsan öğreniyordu yaşamayı, hayatı ve öldürmeyi

Hayvanlara kıyıldı, kurbanlar verildi, var etti insanlar tanrıyı

Tapınım sunuyordu aciz insan, ölmek için yaşıyordu

Doyumsuz insan ürüyor, büyüyor, yaşlanıyor

Yüzyıllar boyu düzen kuruldu, sanatı keşfetti insan

Aslında sanat zihinlere kazılıydı, sanat insanın içindeydi

Kulak çığırtan çalgılardan, kara fon dönemine

İlkel canlılardan, modern mahlukatlara

Tanrıların bizlere sunduğu bu gerçek dünya

İnsanların zayıflıklarıyla, kirli elleriyle

Gözlerimizin önünde yok oluyor

Dünya yavaş yavaş insanoğluna benziyor

Onun kadar kutsal, onun kadar ölümlü

Aciz bir insan gibi yaşlanıyor, değişiyor

Ve de gözlerini kapatırcasına 

Nece bir yok oluşa bizleri şahit ediyor 

MESİH, VAAZ

Naçizane günler, varoluşun sonuna doğru

Onca saf kuruntu, kulak çığırtan bir başka sabah

Son yalan, bin bir şüphe kokusu

Dilinde kibrit sönse burada yağmur yağmayacak

"Yaşayan Baba, Mesih, Yüce Efendi

İnsana yaşam veren ruhtur, insan eti gerçek yiyecek

İnsan kanı gerçek içecektir, insan eti ağırdır

Bizleri dirilt, yer yüzüne bir daha indir"

Ve günler kısaldıkça, insan birbirine kıymakla yükümlüdür

Mesih insanlara vaazlar veriyor, havada kavurucu bir sıcak

Dağlar yerinden oynarcasına kaynıyor

Nece güneşler batıp, nece aylar gök kubbeyi sallıyor

Mesih konuşuyor

"İnsan nankör, insan aciz, insan mahkum

Barışı getireni seçmez, kana susamış, ölümle beslenir

Karanlık dönem en şaşalı, en çetrefilli, en hakir zamanı yaşıyor

Eğer insan yolundan sapacaksa, dünya bir devri daha devirecek

Bin bir geceyi eritecek, bin bir sabaha yelken açacak

Kökünü bilmeden, sorguya kalmadan, kemiklerinin çürüyüşü

Gömüldüğü toprağın onu yok edişine şahit olacaktır"