Güneşin esir aldığı gökyüzünden
Mabet içinde derin bir kuyuya düşmek
Saç derin kazına kazına
Sesin kısılana kadar bağırmak
Seni duyan kimse yok
Karardıkça hava
Mabet korkutuyor
Alışıyorsun gün geçtikçe
Açlıktan çürüyen dişlerin
Ve kuru gitmez gözlerin
Son bir umut beklerken
Kurtarılmaya ümit etmek
Korkunun doğası bu
Korku duvarla devrilmez
Ne olursa olsun evrilmez
