Hangi vakit dua edilir bilmem
ancak acı ve korkunun tek karşılığı her dilde gözyaşı
Hangi Tanrı kimin için en doğrusu bilemem
ancak huzur, en büyük inançların en sağlam yapı taşı
Günah kiri betonlar arasında
şiddetiyle tokat çarpılan suratıma
boncuk boyu gözyaşı döken
tartışmasız en ufak çocuklardan biriydim
Lakin
evlerin çatısında dökme kiremit
zemheriye karşın sıcak yatakları vardı
ocakta gaz tüter, tencerede aş pişerdi
içerisinde huzura dair tek bir ize rastlanamazdı
Bir hoca tepelerden okur
öbür hoca daveti tebliğ eder
mutfak salona bir yaygara kopartır
korkudan misketlerimi elimde tutamazdım
Karlar yağar, yağmurlar süpürür
ben hep aynı kalırdım
kalem kağıt, defter kitap kovalar
bir el arabasında yoldaş taşıyan Aziz çaresizliğinde
adım adım durmaksızın yürürdüm
Henüz bir eldivenim yoktu
toprak üstü el gezdirir
en rahat yeri arardım
Ne ölüm bilir
ne yaşam arardım
bir arkadaş, bir sevdicek, bir can
bin bir parmak sayardım
Şimdiler
beni bugünden
bana soruşturdu
dudak mührümden tek kelam
göz pınarlarımdan tek parıltı kaçırmadım
kimisi parmak ucu patikalarımdan sızmış yol ayrımından saptı
kimisi kazıması zor, tırnak içlerime işlemiş anıların artığıyla kaldı
Arkama döndüm
kimi kimseleri bırakmadım
kimisi bir satıra sığdı
kimini öbür satıra vurdum
Her zamanki karanlığımda evime döndüm
bir mum ışığı, bir sigara yanığında
yine kendi kavgamla baş başaydım
