betonu günah kokan kaldırımlar
kimini suça sürüklemiş kadınlardan
ve de kimisi için yatak olmuş banklardan
Lakin külüm kurşunum kalemim
tüm beyazıyla kağıda dokunacak iken
sağımda bir kavga koptu
kolumdan sevdiceğim
bir tarafım özlem
bir tarafım toprak oldu
Ne kağıdın masumiyeti
ne benim zaafiyetim
ne de bir parça insaniyetim kaldı
her gecenin sonunda
her satır arasında
şiirlerim silahlandı aniden
Diken üstü sıyrıklara ramak kala
tüm misafirperverliğim eşliğinde
barışa yelken elimi komşuma tuttum
din kardeşimin eli ise tetiğe davrandı
Çöl kuzgunu yaygaralar koptu
barış güvercinimin leşini serdiler
tüm yaşlarıma izmarit bastım
pastalar üstü dumanlar tüttüm
"Toprak üstü durmaksızın yürüyüşlerim
yirmi birin çirkin yüzüne bastı
tüm yaşların ortasında iken
yine döndüm
yine arkama baktım"
