Beni anlaman için, benim gibi olman gerek
Çünkü karanlık bir yuvada uyuyorum
Geceleri güneş doğuyor
Kavgalar canlanıyor, anılar, o anlamsız fotoğraflar, bu yüzler neyin nesi?
O vakit en güzel rüya görüldü, aynanın karşısında ben, aynı soru
Kimim ben? Nefret kusan bir yaratık mı?
Ölüm arzusuyla hayatın kıymetini yitiren insanlardan mıyım yoksa?
Nereden ve neden geldim?
Yoksa yazdıklarım bile kifayetsiz mi kalıyor?
Paranoya bu denli kanıma işlemiş
Yavaş yavaş damarlarıma çekiliyor
Beni incelemiş, benim gerçek suratımı okumuş biri
Yanıma ilişmiş, bin bir numarayla bana, beni anlatıyor
Yeminler olsun, onu devirmekten başka çarem yoktu
Gerçekleri, bilinmeyen bir ağızdan suratıma tüküren
Bu denli bir canlı, bir tehdittir, bir saldırıdır!
Ben ne yaptım? Onu tanıdım, benden farklı değildi
Ya da billur yalanlar, o sosyopat suratını gizliyordu
Zaman yavaş yavaş geçiyor, gece çöktü çökecek
Aslında biz aynı insanlarız, tıpa tıp, ne ben, ne o
Hedeflerimizi saklayıverdik
Ben onun ağzından laf kapmayı bekleyen bir çakal gibiydim
O ise tek kelam ile benim gerçekliğime ortak oldu
Kaos...
