Hafızam bulanır
kalem kurşun peşinde
kağıtlar duman eşliğinde
affına sığınmış külleri döküverir
Sesini unuturum
sözlerin aklımdan çıkmaz
kaybolduğum gözlerin yeşiliyle
rüyalar tabiatında buluşuruz
Oracıkta uykularıma sızdın
günümü seni düşünmek tuttu
bütün şiirlerim silahlandı aniden
sen benden önce tetiğe davrandın
satır arasında kim vurduya gittim
Telafi edilemez hatıralar esasında
maksadım topraklarından sürülmektir
mahcubiyet demli katil sofralarda
maksadım başımı eğip kabullenmektir
Aynaya sen baktın
aynalar beni gösterdi
kalemi ben savurur iken
senin ellerin bizi resmetti
Sanatçının kendisi
sanat eserine dönüşür
seni kendimden koruyamadım
kayıtsızca bana dönüşür iken
ıstırap mürekkep kalemim
senin kağıtlarına kan damıttı
hasret kaçkını dumanlar tüterken
senin sanatına kül bulaştı
"Ben pişmanım, sen ölümsüz ol
seni uzaktan seyreden gözlerim yaşarsın
elbet sesim çıkmadan özür çığlığım dilegelir
bir akşam kurşun kırığı kalemim kan döker
imdadıma yetişen şiirlerim silahlanır
seni hatırlarım, beni de sağ komazlar"
