SEN ÖLMEZSİN

Benim saf yüreğim

Yüreği İstanbul'dan ufak

Dudakları bal, gözleri şafak sevgilim

Unuturum, yıllar geçer

Unuturum

Senden sonra üç kış daha çürüttüm

Bin bir kış daha geçecek

Zeytinburnu, Balıklı Rum'a gideceğim

Seni çıkaramadığım Galata'ya çıkacağım

Belki el ele tutuşanlara bakar iç çekerim

Yine de unuturum

Sen benim için sadece kara fon değilsin

Sen benim kalbimde yatarsın

"Kemiklerin çürür, sen ölmezsin"

İçimde yaşarsın

Ben İstanbul'dan biraz uzaklardayım

Azıcık uzak, çok değil

Burada senden başka bedenlere dokundum

Şaibe sunduğun gecelere ortak ettim

Sensiz, senden uzak, pencereden süzülürcesine

Saçlarımı kazıyıp, taş betona düşüverdim

Sen cennettesin

Cennet, güzel yer

Benden uzaksın, sevdiğin meyvelerden ye

Ben ise senden uzak, seni yaşıyorum

Senin için kırlara çıkacağım sevgili

O çok sevdiğin sümbüllerden toplayacağım

Bir gün toprağından yaslı çiçekler filizlenecek

Tam başında seni bekliyor olacağım

AVRUPA YAKASI

Sık sık hayal ederim

O mavi gök

Kızıl, bozkır geceleri

Sabaha doğru 

Binaların arkasından beliren güneş

İstanbul, saf bir kız yüreği

İstanbul, kapkara gözlü bir çocuk

Hepsi seni hatırlatıyor İstanbul

Ben senin öpücüklerine susadım

Senin kadife tenine dokunmayı 

Gençliğimi okurcasına peşinde koşturmayı 

Seni sen yapan ne varsa, seni hatırlatan

Ben seni özledim İstanbul

SUSMAK BİLMEZ

Yıldızların parladığı en cirit gece
Contaları yakıp sabırla beklediğimiz bir başka akşam
Şafağı hazır eder gibi, kımız dolmuş, saf etin ateşi
Uzaklardan bir göçmen daha masamıza oturuverdi
Dobur Vecher! (İyi Geceler!)

Merasim sonrası, sabaha doğru kan çanağı, uykusuz herif
Tam tepemde, gençliğini çalan caddeleri koşturmuş
Elinde bir mum, kaybolan günlerini arıyor
Fotoğraf elinde, jilet dilimde durmak bilmedi

Aynı garip konuştu, bu sefer susmak bilmedi
Hadise üzerine hadise, garibim, bol küfürlü cılız adam
Yürek deşen bir söz bıraktı o masaya
Los olvidados sabra galy paidos (Unutulan nasıl bırakıldığını hatırlasın)

O günden beri, ne ben o sözü unutabildim
Ne de o söz yakamı bıraktı
Kalktığım günden beri, ben o masadaydım
O adam ise peşimde

LAHZA

Rönesans tablolarına konu, aşka zatiye

Sabahın keskin kokusu, hayallerin dokusu

"Kollarımdasın, kokun çarşafa sinsin

Hırkanı bana armağan et, gözlerini kapat

Bu tarifsiz rüyaları görmekten sıkıldım"

Senin öpücüklerin bir kabare

Gülüşün güneşi anımsatır

Benim dingin aşkım

Benim aşk serenatım

Benim engin lahzam 

Nece bir ayrılık, nece bir kayboluş

Birer kumru olarak geçirdiğimiz günlerin

İki yabancı kuzgun kavgasına dönüşümü

Sana bıraktığım bu satırlar ki

İki yabancının ıslığı

Ölülerin ilahisi, kara fon 

Ve de asla kavuşamayanların türküsünü hatırlatır

27 KASIM 2019

İnsanı delirten yalnızlık

İnsanı öldüren insandır

Karanlıkta bir yaygara

Bir başka akşam 

On birinci kattan boşluğa 

Haberlere konu

Evlere taziye

2019 kışında

Kasım ayının sonunda

Sen ölmezsin

İçimde bir yerlerde

Kemiklerin çürür

Ama sen ölmezsin

TARİH MUTSUZLARI YAZACAK

En güzel sabahlar doğdu

Güneş ufkunu aştı

Yalnız başıma bir cadde

Elimde bir pusula

Gidiyorum

Ne gülebilirim

Ne de rüyalarım kanar

Dilimde bir jilet

Dalmışım

Uzaklardan bir dost

Yanı başımda dikili durmuş

Elinde ayna, yumuşak bir ses

"Nasılsın?"

Yutkundum biraz, kollarımı açtım

Ne bir adım, ne bir bakış

Ne de bir tepki

Cevap veremedim